tag:blogger.com,1999:blog-39963679194449006802024-03-13T04:54:53.110+02:00Κάτι κουρασμένα παλικάριαΠαθήματα και μαθήματα από την ενασχόληση μου με τα αθλήματα αντοχής, την τεχνολογία, και ό,τι άλλο προκύψει...Λάμπρος Ρόρρηςhttp://www.blogger.com/profile/13769692574747394126noreply@blogger.comBlogger49125tag:blogger.com,1999:blog-3996367919444900680.post-67169826864366445962014-05-07T20:48:00.000+03:002014-05-07T20:50:57.958+03:00<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<h3>
I 'm back</h3>
<div>
<br /></div>
<div>
Μετά από τρία χρόνια απουσίας, με babysitting και διάφορα άλλα που δεν είναι του παρόντος, επιχειρώ ολική επαναφορά.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Με αρχή λοιπόν την 2α Ιανουαρίου (New Year's resolutions γαρ) έχω γράψει:</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<div>
129 προπονήσεις σε τέσσερις μήνες.</div>
<div>
- 6 kgr</div>
<div>
+2 ιώσεις</div>
</div>
<div>
Κολύμπι: 35 Προπονήσεις, 32h:31m, 77400m</div>
<div>
Ποδήλατο: 52 Προπονήσεις, 58h:58m, 1670 km (έλιωσα στο εργόμετρο)</div>
<div>
Τρεξιμο: 42 Προπονήσεις, 25h:01m, 255km</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Στόχος: <a href="http://www.xterragreece.com/">XTerra Greece </a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ενδιάμεσος στόχος: <a href="https://www.facebook.com/almiratriathlon">Almira Triathlon</a> (1500m swim, 60km bike, 15km run) σε τρείς μέρες!</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Stay tuned, (and wish me luck)!</div>
<div>
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-iRKdCJVjMik/U2poto_gvZI/AAAAAAAAAio/GTKAAsRGdA4/s1600/IMG_0011.jpg" height="240" style="margin-left: auto; margin-right: auto;" width="320" /></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Τα σύνεργα του πόνου #1, Stages Βατόμετρο</td></tr>
</tbody></table>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-0hzgkof9e5s/U2po1FOTmfI/AAAAAAAAAiw/Tfw5d9vUPbg/s1600/IMG_0016.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-0hzgkof9e5s/U2po1FOTmfI/AAAAAAAAAiw/Tfw5d9vUPbg/s1600/IMG_0016.jpg" height="240" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Τα σύνεργα του πόνου #2, KICΚR Εργόμετρο</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-_tZ-PRM0tFU/U2ppBwexs4I/AAAAAAAAAi4/xz65p48wqlE/s1600/IMG_0055.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-_tZ-PRM0tFU/U2ppBwexs4I/AAAAAAAAAi4/xz65p48wqlE/s1600/IMG_0055.jpg" height="400" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Η training partner μου στην πισίνα, εδώ σε selfie από 5Κ</td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-zbtX4Yyu1YI/U2ppCTo06nI/AAAAAAAAAi8/BFgNupdGebo/s1600/IMG_0067.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-zbtX4Yyu1YI/U2ppCTo06nI/AAAAAAAAAi8/BFgNupdGebo/s1600/IMG_0067.jpg" height="300" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Η γνωστή ανηφόρα στον γύρο Πετραλώνων και ο γνωστός Αλέκος</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-aGJgSbhppvM/U2ppCYzTjmI/AAAAAAAAAjA/8pujVOXrROE/s1600/IMG_0068.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-aGJgSbhppvM/U2ppCYzTjmI/AAAAAAAAAjA/8pujVOXrROE/s1600/IMG_0068.jpg" height="300" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ο γνωστός πόνος στην ίδια ανηφόρα, 14':10" @ 260 Watts, 170 bpm</td></tr>
</tbody></table>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-RH_lMtOpk-k/U2psRV0bTwI/AAAAAAAAAjY/eM2USo-luqI/s1600/IMG_0069.jpg" imageanchor="1" style="font-size: medium; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-RH_lMtOpk-k/U2psRV0bTwI/AAAAAAAAAjY/eM2USo-luqI/s1600/IMG_0069.jpg" height="320" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ένα απ'τα πολλά καλά του τριάθλου: τα μπάνια αρχίζουν νωρίς :-)</td></tr>
</tbody></table>
Λάμπρος Ρόρρηςhttp://www.blogger.com/profile/13769692574747394126noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3996367919444900680.post-50404252741442791512010-10-30T09:16:00.002+03:002010-10-30T10:02:26.503+03:00Ποδήλατο, φύση, τέχνη κι επιχειρηματικότηταΌντως είναι περίπου ένας αιώνας από την τελευταία μου ανάρτηση.<br />
<div><br />
</div><div>Όλο αυτό το διάστημα μάλλον έχω πνιγεί στις υποχρεώσεις επαγγελματικές και οικογενειακές. Για τις οικογενειακές που έχουν να κάνουν με τη "διάπλαση των παίδων" θα πρέπει να αναρτήσω φωτογραφικό υλικό κάποια μέρα για να παίρνουν κι άλλοι μπαμπάδες καμιά ιδέα.</div><div><br />
</div><div>Βιάζομαι όμως γιατί η διορία είναι μέχρι τις 5 Νοεμβρίου. Η διορία να βοηθήσετε αυτούς τους <a href="http://www.kickstarter.com/projects/pedaldriven/pedal-driven-a-bike-umentary">καλούς ανθρώπους να γυρίσουν το ντοκυμαντέρ τους</a>. Λίγα δολάρια αρκούν. </div><div><br />
</div><div><br />
</div><div><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/TMuxCWTZeRI/AAAAAAAAAUU/Kww3-5-twnU/s1600/Rise_of_pedalatarian.full.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/TMuxCWTZeRI/AAAAAAAAAUU/Kww3-5-twnU/s320/Rise_of_pedalatarian.full.jpg" width="252" /></a></div><div><br />
</div><div><div style="text-align: center;"><a href="http://pedaldriven.howellatthemoon.com/"><i><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Pedaldriven a Bike - umentary</span></i></a><i><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br />
</span></i></div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><br />
</div></div><div>Έχουμε τα εξής θέματα λοιπόν:</div><div><ul><li>Η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος. Κατά πόσο επιτρέπεται η ανθρώπινη δραστηριότητα στην άγρια φύση; </li>
<li>Ακόμα κι αν αυτή η δραστηριότητα είναι απλά το ... ποδήλατο; Οποιαδήποτε ομοιότητα με τη χώρα του "οργώνω με τα SUV να φάω τα κοψίδια" είναι απλά στη φαντασία μας.</li>
<li>Το ερώτημα στο video έχει πολύ ενδιαφέρον: "Who owns the forests? The government that takes care of them or the people who love them". Ρε τους χαζοαμερικάνους. Εμείς τα έχουμε απαντήσει αυτά προ πολλού. Οι εργολάβοι βέβαια.</li>
<li>Κι αν θέλω να γυρίσω ένα ντοκυμαντέρ με αυτό το θέμα πως θα χρηματοδοτηθώ; Κοιτάξτε λίγο τα projects του <a href="http://kickstarter.com/">kickstarter</a> και θα πάθετε πλάκα. Νέοι άνθρωποι που θέλουν να πραγματοποιήσουν το όνειρο τους, η απλά να κάνουν ένα μικρό βήμα προς αυτό. Βέβαια εδώ συζητάμε 800 χρόνια για την επιχειρηματικότητα, και ακόμα άκρη δεν έχουμε βγάλει.</li>
</ul><div>Άντε πάω να ρίξω 'κανα τρέξιμο στο βουνό μπας και γλιτώσω την κατάθλιψη.<br />
<br />
<br />
<br />
</div></div><div><div style="text-align: center;"><iframe frameborder="0" height="225" src="http://player.vimeo.com/video/15471635?title=0&byline=0&portrait=0" width="400"></iframe></div><div style="text-align: center;"><a href="http://vimeo.com/15471635">Pedal-Driven: Join the Ride</a> from <a href="http://vimeo.com/howellatthemoon">Howell at the Moon Productions</a> on <a href="http://vimeo.com/">Vimeo</a>.</div></div><div><br />
</div><div>ΥΓ.</div><div>Για όσους έχουν iPhone και τους αρέσει η φωτογραφία άλλο ένα ωραίο <a href="http://www.kickstarter.com/projects/danprovost/glif-iphone-4-tripod-mount-and-stand">project</a>. Τα παιδιά ψάχνανε 10 χιλιάρικα για να κάνουν τα καλούπια, και πήραν πάνω από 100 και βέβαια θα ξεκινήσουν την επιχείρηση τους. Τσ τσ, δεν περίμεναν το Φαστ τρακ; Μα τι άνθρωποι είναι αυτοί;</div><div><br />
</div>Λάμπρος Ρόρρηςhttp://www.blogger.com/profile/13769692574747394126noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3996367919444900680.post-25335427889927496822010-05-09T22:33:00.001+03:002010-05-10T00:38:27.774+03:00Αμα ήταν έτσι τα παλικάριαΚοιτώντας το Google Analytics σήμερα είδα αυτό:<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S-cMsg8oN_I/AAAAAAAAATY/SxYwvCiYSNA/s1600/Screen+shot+2010-05-09+at+10.25.33+PM.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="52" src="http://4.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S-cMsg8oN_I/AAAAAAAAATY/SxYwvCiYSNA/s400/Screen+shot+2010-05-09+at+10.25.33+PM.png" width="400" /></a></div><br />
<div style="text-align: justify;">Το έβαλα λοιπόν στο Google να δω που με βγάζει, και προς έκληξη μου με βγάζει πρώτο link πάνω κι απ' τον Βέγγο!</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Δεν ξέρω αν διακρίνετε την λεπτή ειρωνεία του να βγαίνω πρώτο αποτέλεσμα στην συγκεκριμένη φράση!</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Λέτε στους εξελιγμένους αλγόριθμους τεχνητής νοημοσύνης της Google να έχει προγραμματιστεί και το χιούμορ;</div>Λάμπρος Ρόρρηςhttp://www.blogger.com/profile/13769692574747394126noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3996367919444900680.post-61180731830092624982010-05-08T11:30:00.002+03:002010-05-08T19:54:05.286+03:00Αϊγιωργίτικο μονοπάτι<div style="text-align: justify;">Πάλι μπλέχτηκα με τις δουλειές και δεν έγραψα στο blog.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Χρωστάω τις εντυπώσεις μου από το Αϊγιωργίτικο μονοπάτι. Ο αγώνας έγινε στις 25 Απριλίου στον Άγιο Γεώργιο Γρεβενών.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Πρώτα απ΄όλα να αναφερθώ στον αγώνα προσανατολισμού που έγινε την προηγούμενη ημέρα.</div><div style="text-align: justify;">Από καιρό ήθελα να πάω σε έναν αγώνα προσανατολισμού, και η συγκεκριμένη εκδήλωση ταίριαξε γάντι. Για όσους δεν ξέρουν, ο αγώνας έχει ως εξής. Σου δίνουν χάρτη και πυξίδα και πρέπει να περάσεις από συγκεκριμένα σημεία και να τρυπήσεις την καρτέλα σου. Νικάει όποιος κάνει τη διαδρομή στον μικρότερο χρόνο. Έψησα και την κορούλα μου να τον τρέξουμε μαζί για να μπαίνει κι αυτή στο νόημα σιγά σιγά. Η απόσταση ήταν περίπου 2 χλμ, αλλά η λάσπη έκανε ακόμα και το περπάτημα λίγο δύσκολο, οπότε είχαμε και λίγη γκρίνια. Κατά τ' άλλα μου φάνηκε αρκετά εύκολο, δεν χρειαζόταν πυξίδα (τουλάχιστον στον μικρό) καθώς τα σημεία ήταν κοντά στους χωματόδρομους που ήταν πάνω στον χάρτη.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Αν θα ήθελε κανείς να τον τρέξει γρήγορα, θα πρέπει να έχει ενδιαφέρον η απόφαση που πρέπει να πάρεις για το πώς να κινηθείς. Αν θα κόψεις δηλαδή ευθεία ή αν θα πας από τη πιο βατή διαδρομή κι ας βάλεις λίγο παραπάνω απόσταση.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Γενικά πολύ θετική η πρώτη μου εντύπωση. Το φθινόπωρο θα επαναληφθεί. Και σαν προπόνηση θα είναι ωραία γιατί είναι μικρές προσπάθειες μεγάλης έντασης από σημείο σε σημείο αλλά πρέπει να δουλεύει και το μυαλό! </div><div style="text-align: justify;">Για περισσότερες πληροφορίες <a href="http://orienteering.org.gr/">orienteering.org.gr</a></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Την Κυριακή ήταν ο μεγάλος αγώνας. 28 χλμ, 1200 υψομετρική. Εδώ να σημειώσω ότι και αυτός ο αγώνας δεν είναι σε βουνό αλλά σε λοφώδη έκταση. Κάτι σαν τη Σφενδάμη δηλαδή αλλά στο πιο άγριο και πιο δύσκολο. Για κάποιον που έχει τρέξει την Σφενδάμη να φανταστεί ότι οι λόφοι είναι ας πούμε δυο φορές ψηλότεροι. Οπότε και οι ανηφόρες είναι πιο δύσκολες και οι κατηφόρες κλπ.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S-UfEYUhkFI/AAAAAAAAASY/0G1IPQ477bY/s1600/AgiosGeorgiosGrevena1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S-UfEYUhkFI/AAAAAAAAASY/0G1IPQ477bY/s320/AgiosGeorgiosGrevena1.jpg" /></a></div><br />
<div style="text-align: justify;">Ο αγώνας ξεκίνησε στις 11:00 που είναι πολύ αργά νομίζω για τέτοιον αγώνα. Ο καιρός ήταν πολύ καλός, οπότε σε όλη τη διαδρομή μετάνιωνα που δεν πήρα αντηλιακό μαζί μου. Αν και είχε βρέξει πολύ τη Παρασκευή το βράδυ προς Σάββατο, δεν είχε πολλή λάσπη. Απ' την άλλη δεν ήταν και ξερό το χώμα οπότε τα βήματα ήταν λίγο βαριά. Το τοπίο ήταν πολύ ωραίο με συνεχείς εναλλαγές, και το βασικότερο στοιχείο του αγώνα είναι ότι είναι σχεδόν όλος σε μονοπάτι. Πολύ λίγα κομμάτια είναι σε χωματόδρομο βατό από αυτοκίνητο. Το μονοπάτι πάει διαρκώς πάνω κάτω, και ούτε που θυμάμαι πόσα ρέματα και νερά περάσαμε.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S-UfPNEUPXI/AAAAAAAAASg/_lY9XhwbxbU/s1600/AgiosGeorgiosGrevena2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S-UfPNEUPXI/AAAAAAAAASg/_lY9XhwbxbU/s320/AgiosGeorgiosGrevena2.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Η διοργάνωση παραπάνω από άψογη. Τροφοδοσίες κάθε περίπου 5 χλμ με ισοτονικά αλμυρά κλπ, και σήμανση για τυφλούς (δε χανόσουν με τίποτα),</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Ξεκίνησα τον αγώνα συντηρητικά καθώς είναι η μεγαλύτερη απόσταση που έχω τρέξει, και καλά έκανα, γιατί στο τέλος ζορίστηκα λίγο. Λίγο τα χιλιόμετρα, λίγο η ζέστη λίγο η λάσπη με έπιασε μια κούραση. Αλλά πάνω στη ώρα έφτασα στον τερματισμό σε 4:03.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S-UfWMtcK4I/AAAAAAAAASo/n9ifaelTHsA/s1600/AgiosGeorgiosGrevena3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S-UfWMtcK4I/AAAAAAAAASo/n9ifaelTHsA/s320/AgiosGeorgiosGrevena3.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Ωραίος αγώνας, μπορεί να μην είναι "βουνό" αλλά το πολύ μονοπάτι σε ανταμείβει.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S-Ufeol06rI/AAAAAAAAASw/TZkX3Pc6uwA/s1600/AgiosGeorgiosGrevena4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S-Ufeol06rI/AAAAAAAAASw/TZkX3Pc6uwA/s320/AgiosGeorgiosGrevena4.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">Άλλοι ανεβαίνουν κι άλλοι κατεβαίνουν</span></span></i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S-UfmC-dnBI/AAAAAAAAAS4/1G4OpMDVquQ/s1600/AgiosGeorgiosGrevena5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S-UfmC-dnBI/AAAAAAAAAS4/1G4OpMDVquQ/s320/AgiosGeorgiosGrevena5.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">Ό δασωμένος λόφος στο βάθος είναι στον Άγιο Γέωργιο </span></span></i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">απ' το 12 χλμ περίπου</span></span></i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S-Ufz2bB9MI/AAAAAAAAATA/7OdXpFbUNTo/s1600/AgiosGeorgiosGrevena6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S-Ufz2bB9MI/AAAAAAAAATA/7OdXpFbUNTo/s320/AgiosGeorgiosGrevena6.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"><i>Self-portrait :)</i></span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S-Uf7i_Ih8I/AAAAAAAAATI/a74j_6y-lsc/s1600/AgiosGeorgiosGrevena8.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S-Uf7i_Ih8I/AAAAAAAAATI/a74j_6y-lsc/s320/AgiosGeorgiosGrevena8.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"><i>Πολύ όμορφα τοπία</i></span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S-UgA5SmhoI/AAAAAAAAATQ/_5C2P7Ko27k/s1600/AgiosGeorgiosGrevena9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S-UgA5SmhoI/AAAAAAAAATQ/_5C2P7Ko27k/s320/AgiosGeorgiosGrevena9.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">...και καλιτεχνικές ανησυχίες</span></span></i></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div>Λάμπρος Ρόρρηςhttp://www.blogger.com/profile/13769692574747394126noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3996367919444900680.post-68627536762273094112010-04-24T19:27:00.000+03:002010-04-24T19:31:21.452+03:00Προσανατολισμός - Orienteering<p class="mobile-photo"><a href="http://2.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S9Mc2SSfsdI/AAAAAAAAASQ/C9jfM3hVK_c/s1600/%3F%3F%3F%3F%3F%3F%3F%3F%3F%3F-781453.jpg"><img src="http://2.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S9Mc2SSfsdI/AAAAAAAAASQ/C9jfM3hVK_c/s320/%3F%3F%3F%3F%3F%3F%3F%3F%3F%3F-781453.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5463742491878470098" /></a></p>Άγιος Γεώργιος ΓρεβενώνΛάμπρος Ρόρρηςhttp://www.blogger.com/profile/13769692574747394126noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3996367919444900680.post-33886228256048997402010-04-17T20:13:00.001+03:002010-05-08T19:54:05.286+03:00Χορτιάτης ξανά!<div style="text-align: justify;">Ωραία να τρέχεις μόνος αλλά ακόμα καλύτερα να τρέχεις με παρέα.</div><div style="text-align: justify;">Και μπορεί το Σέιχ Σου να είναι δίπλα μας αλλά κι ο Χορτιάτης δεν είναι μακρία.</div><div style="text-align: justify;">Χορτιάτης με παρέα λοιπόν. Με τη παρέα του <a href="http://www.a-z.gr/">Adventure Zone</a> συγκεκριμένα.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Το ραντεβού ήταν στις 6:30 π.μ. Πολύ βολική ώρα. Δεν σε πιάνει η ζέστη και οι ώρες απουσίας από την οικογενειακή ζωή είναι οι ελάχιστες δυνατές. Γιατί μπορεί να μην είμαστε στην παρανομία (όσον αφορά το "χόμπυ μας") αλλά δεν μπορείς να εξαφανίζεσαι για 4ωρα και 5ωρα κάθε τρεις και λίγο. Έτσι την κοπανάς όταν οι υπόλοιποι κοιμούνται. Αυτές οι ώρες απουσίας δεν μετράνε.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Συναντηθήκαμε λοιπόν στη Θέρμη, έγιναν οι απαραίτητες συστάσεις για μας τους καινούργιους και ξεκινήσαμε την άνοδο. Ανεβήκαμε από την αντιπυρική που σε κάποια σημεία ήταν ομολογουμένως "ενδιαφέρουσα" από άποψη κλίσης. </div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S8no2h0OvcI/AAAAAAAAARw/KsvwVjtLDdo/s1600/%CE%A7%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%B9%CE%AC%CF%84%CE%B7%CF%820.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S8no2h0OvcI/AAAAAAAAARw/KsvwVjtLDdo/s320/%CE%A7%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%B9%CE%AC%CF%84%CE%B7%CF%820.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"><i>Η πόλη από τον Κισσό</i></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><i><br />
</i></span></div><div style="text-align: justify;">Βγήκαμε στον Κισσό συνεχίσαμε προς την περιφερειακή του Χορτιάτη από ενα μονοπάτι όλο πέτρα που βγαίνει σ' ένα όμορφο λιβάδι και συνεχίζει για λίγο μες στα πεύκα. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S8no6G4q0aI/AAAAAAAAAR4/fPskXpPFomI/s1600/%CE%A7%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%B9%CE%AC%CF%84%CE%B7%CF%822.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S8no6G4q0aI/AAAAAAAAAR4/fPskXpPFomI/s320/%CE%A7%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%B9%CE%AC%CF%84%CE%B7%CF%822.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><i>Μονοπάτια</i></span><br />
<br />
</div><div style="text-align: justify;">Η ανάβαση έγινε με χαλαρό ρυθμό ώστε να μπορούν να ακολουθήσουν όλοι. Τελικά όλοι οι βουνίσιοι είτε στο τρέξιμο είτε στο ποδήλατο είναι σωστοί σ' αυτό. Περιμένουν τους πιό αργούς. Αντίθετα με τους κουρσάδες που αν σου φύγει το group ας πρόσεχες...</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S8no9Bv1QlI/AAAAAAAAASA/_dSOV3QI1GM/s1600/%CE%A7%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%B9%CE%AC%CF%84%CE%B7%CF%823.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S8no9Bv1QlI/AAAAAAAAASA/_dSOV3QI1GM/s320/%CE%A7%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%B9%CE%AC%CF%84%CE%B7%CF%823.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><i><span class="Apple-style-span">Ανασύνταξη</span></i></span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Σε αυτό το σημείο (2 ώρες) χωρίσαμε και όσοι θέλανε γύρισαν, ενώ εγώ ο Στέλιος κι ο Βασίλης συνεχίσαμε. Εγώ κι ο Στέλιος για το τετράωρο, ο Βασίλης μάλλον έχει σταματήσει να μετράει ώρες. Τριγυρίσαμε άλλη μία ώρα στον Χορτιάτη. Κάθε εποχή ο Χορτιάτης έχει την ομορφιά του. Σήμερα ήταν γεμάτος νερά, τα δένδρα αρχίζουν να ανθίζουν, στα μονοπάτια ανθίζουν και οι πρίμουλες, ενώ το μόνο που ακούς είναι τα αηδόνια. Είναι ένα με δύο μήνες πίσω από το Σέιχ Σου στην ανθοφορία λόγω υψομέτρου, και η πίσω του μεριά έχει εντελώς διαφορετική χλωρίδα λόγω υγρασίας. Κυρίως καστανιές. Όπως και να χει ήταν πολύ όμορφα.<br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S8npATOaX9I/AAAAAAAAASI/k6ddIS1QUTY/s1600/%CE%A7%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%B9%CE%AC%CF%84%CE%B7%CF%824.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S8npATOaX9I/AAAAAAAAASI/k6ddIS1QUTY/s320/%CE%A7%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%B9%CE%AC%CF%84%CE%B7%CF%824.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><i><span class="Apple-style-span">Χορτιάτης</span></i></span></div><div style="text-align: center;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br />
</span></i></div><div style="text-align: justify;">Κάναμε άλλη μια ωρίτσα να κατέβουμε κι έτσι συμπληρώσαμε το 4ωρο. Η πλάκα είναι ότι πρώτη φορά έτρεξα τόση πολλή ώρα και τόσα χιλιόμετρα. Αλλά με την παρέα και τη ψιλοκουβεντούλα οι ώρες και τα χιλιόμετρα βγαίνουν πολύ πιο εύκολα.</div><br />
<iframe frameborder="0" height="350" marginheight="0" marginwidth="0" scrolling="no" src="http://maps.google.com/maps/ms?ie=UTF8&hl=en&t=h&msa=0&msid=109227490272112208236.00048471b9a31e2242aa0&ll=40.578759,23.05172&spn=0.091265,0.192261&z=12&output=embed" width="560"></iframe><br />
<small>View <a href="http://maps.google.com/maps/ms?ie=UTF8&hl=en&t=h&msa=0&msid=109227490272112208236.00048471b9a31e2242aa0&ll=40.578759,23.05172&spn=0.091265,0.192261&z=12&source=embed" style="color: blue; text-align: left;">Χορτιάτης</a> in a larger map</small>Λάμπρος Ρόρρηςhttp://www.blogger.com/profile/13769692574747394126noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3996367919444900680.post-87312189156931519452010-04-15T21:52:00.006+03:002010-04-15T23:01:44.848+03:00Καινούργια Παπούτσια - Mizuno Wave Harrier 2<div style="text-align: justify;">Χθες ήρθαν στο ταχυδρομείο και τα καινούργια μου παπούτσια! Ένα ζευγάρι Harrier 2 της Mizuno.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Θα πει κανείς, κάτσε ρε φίλε, εσύ όλο barefoot μας λες και αγόρασες παπούτσια;</div><div style="text-align: justify;">Εξηγούμε λοιπόν. Όπως έχω πει τα περισσότερα τρεξίματα μου πλέον τα έκανα με τα Vibram Five Fingers. Όμως σε αγώνα δεν τολμάω να πάω ακόμα με τα Vibram. Αυτό που φοβάμαι περισσότερο είναι να μη σπάσω κανένα δάχτυλο σκοντάφτοντας σε καμιά πέτρα η ρίζα. Γιατί όπως και να το κάνεις λίγο η κούραση λίγο τα πολλά χιλιόμετρα λίγο η πίεση να πας γρήγορα, δεν θέλει και πολύ.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S8dkIQ-R5cI/AAAAAAAAARo/9RdizJ6t8FY/s1600/mizuno_wave_harrier.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="186" src="http://4.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S8dkIQ-R5cI/AAAAAAAAARo/9RdizJ6t8FY/s200/mizuno_wave_harrier.jpg" width="200" /></a></div><div style="text-align: center;"><i><span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif; font-size: x-small;">Mizuno Wave Harrier 2</span></i> </div><div style="text-align: center;"><br />
</div>Τα πρώτα μου παπούτσια για τρέξιμο ήταν ένα ζευγάρι Asics Trabuco. Συμπαθητικά. Με αυτά έτρεξα και τους δύο τελευταίους αγώνες. Μετά τα Asics έτυχε να πάω ένα ταξίδι στην Αμερική και είπα να εκμεταλλευθώ την ισοτιμία και την γενικότερη φθήνια εκεί, και να πάρω ένα ζευγάρι "καλά" παπούτσια. Πήρα λοιπόν τα Salomon XT -Wings. Αυτά με ταλαιπώρησαν ένα χρόνο. Οι περισσότεροι δρομείς βουνού πίνουν νερό στ' όνομά τους αλλά εγώ χειρότερο παπούτσι δεν έχω βάλει. Με πόνεσαν όπου μπορούσα να φανταστώ, ενώ έβγαζα φουσκάλες κάθε φορά κι αλλού. Όλοι λένε όμως τόσο καλά λόγια κι επέμεινα, αλλά είς μάτην. Τελικά μετά από το Σχίνιαθλο είπα δεν πάει άλλο, και πήγα για καινούργια. Δοκίμασα πολλά, μεταξύ των οποίων και τα Harrier τα οποία μου άρεσαν πολύ αλλά φοβήθηκα καθώς έχουν "λίγη σόλα" και πήρα κάτι με πολύ cushioning και support (ότι λέει το common sense των παπουτσιών και των πονεμένων ποδιών) τα Brooks Adrenaline.<br />
Αλλά παράλληλα πήρα και τα Vibram γιατί κάτι μου έλεγε ότι η λύση δεν είναι στο πολύ Cushioning αλλά στο καθόλου. Έτσι το φθινόπωρο και τον Χειμώνα έκανα τους πειραματισμούς μου με τα δύο εκ διαμέτρου αντίθετα παπούτσια κι έτσι φτάσαμε εδώ. Τα Adrenaline δεν είναι άσχημα παπούτσια αλλά αφου συνήθισα τα Vibam οτιδήποτε έχει πολύ σόλα μου φαίνεται πολύ ασταθές, αποκομμένο, βαρύ. Αυτό που με ενοχλεί κυρίως είναι η αστάθεια που νιώθω όταν το παπούτσι έχει χοντρή σόλα.<br />
<br />
</div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S8diKpiecMI/AAAAAAAAARg/45uez1cTOWU/s1600/brooks_adrenaline.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="95" src="http://2.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S8diKpiecMI/AAAAAAAAARg/45uez1cTOWU/s200/brooks_adrenaline.jpg" width="200" /></a></div></div></div><div style="text-align: center;"><i><span style="font-size: x-small;">Brooks Adrenaline ASR</span></i><br />
</div><div style="text-align: justify;">Έτσι λοιπόν αποφάσισα να πάρω ένα καινούργιο ζευγάρι όσο πιο minimal γίνεται. Κι επειδή τα Harrier τα είχα δοκιμάσει και μου άρεσαν τα παράγγειλα. Χθες λοιπόν τα παρέλαβα και μετά τη δουλειά τα πήγα για μια βόλτα. Έτρεξα 12 χιλιόμετρα μόνο μονοπάτια στο Σέιχ Σου. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div><div style="text-align: justify;">Τα Harrier είναι πολύ ελαφριά και με λίγη σόλα. Καταλαβαίνεις που πατάς. Είναι το πρώτο παπούτσι που φοράω που νιώθω τόσο καλά το έδαφος. Έχουν κάτι από τη αίσθηση των Vibram. Την έλλειψη cushioning την καταλαβαίνεις κυρίως στην κατηφόρα. Πολύ καλή πρόσφυση, συγκρίνω κυρίως με τα Salomon γιατί όλα τ΄άλλα που έχω βάλει δεν τα κατάφερναν καλά. Δεν με ενόχλησαν πουθενά και δεν με προβλημάτισαν καθόλου. Άν δεν έτρεχα με τα Vibram ίσως να μου φαινόντουσαν πολύ λεπτά, αλλά εμένα ίσα ίσα μου αρέσει αυτό. Κυρίως όμως έχω μια αίσθηση ασφάλειας ότι το πόδι μου πατάει σταθερά και δεν παλαντζάρει πάνω σε μια χοντρή σόλα.<br />
<br />
</div></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S8decun051I/AAAAAAAAARQ/WukSvKmgWX4/s1600/Mizuno_Wave_Harrier_2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S8decun051I/AAAAAAAAARQ/WukSvKmgWX4/s320/Mizuno_Wave_Harrier_2.jpg" /></a></div></div><div style="text-align: justify;"><br />
Τα ευχαριστήθηκα πολύ και αν συνεχίσουν έτσι θα είμαι πολύ χαρούμενος που βρήκα ένα ζευγάρι παπούτσια να συμπληρώνουν τα Vibram και τις πατούσες μου.</div><div style="text-align: justify;">Η πρώτη εντύπωση λοιπόν άκρως θετική. Θα επανέλθω στο μέλλον όταν θα έχω ολοκληρωμένη άποψη.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div>Μένει να βρω να δοκιμάσω και τα New Balance ΜΤ 100...</div><div><br />
</div>Λάμπρος Ρόρρηςhttp://www.blogger.com/profile/13769692574747394126noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3996367919444900680.post-86560078815727943982010-04-15T00:38:00.002+03:002010-04-15T18:11:46.001+03:00Σφενδάμη<div style="text-align: justify;">Καιρό έχω να γράψω, κι έχουν μαζευτεί πολλά.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Ας αρχίσω από τη Σφενδάμη και το "Mountain Festival" που έγινε το προηγούμενο Σαββατοκύριακο. Για όσους δεν γνωρίζουν, είναι δύο αγώνες, τρέξιμο το Σάββατο και MTB την Κυριακή. Σε κάθε αγώνισμα συμμετείχαν περίπου 250 αθλητές, αριθμός εντυπωσιακός. Η οργάνωση άψογη, και αξίζει κανείς να πάει για το "πανηγύρι" που στήνεται για τους αγώνες. Έχω την αίσθηση ότι συμμετέχει όλο το χωριό.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><div style="text-align: justify;">Στα αγωνιστικά τώρα. Στον αγώνα MTB είχα συμμετάσχει πρίν 3 χρόνια, στην πρώτη διοργάνωση και δεν μου άρεσε καθόλου. Και αυτό γιατί μπορεί να λέγεται "Mountain Festival" αλλά βουνό δεν υπάρχει! Είναι λοφώδης η περιοχή. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει ανηφόρες. Το αντίθετο, και με μεγάλες κλίσεις μάλιστα. Και αυτό δεν μου αρέσει, το συνεχόμενο πάνω - κάτω. Μου είχαν τύχει και κάτι στραβές με την αλυσίδα ( συνεχόμενα chain suck λόγω λάσπης, και να μην έχει κανείς λάδι!) συν μια χαμένη βίδα από το ένα σχαράκι, και είχα βγάλει όλες τις τελευταίες ανηφόρες με το ποδήλατο στα χέρια. Χάλια!</div></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Έλα όμως που γλυκάθηκα από τον Κένταυρο, και ήθελα αγώνα. Και άμα είναι τόσο κοντά, αμαρτία είναι. Αντί για προπόνηση στο Σέιχ Σου, αγώνας στη Σφενδάμη. Εικοσιτρία χιλιόμετρα ανέβα κατέβα. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Για να πω λοιπόν την αλήθεια, μου άρεσε, μου άρεσε πολύ. Και αυτό που μου άρεσε ήταν τα μονοπάτια. Οι χωματόδρομοι βαρετοί. Αλλά αυτά τα μονοπάτια! Το ωραίο με τα μονοπάτια της Σφενδάμης είναι ότι είναι μαλακά στο πάτημα, με συνεχόμενες αλλαγές κατεύθυνσης (φιδογυριστά), και αλλαγές κλίσης. Χωρίς μεγάλες κλίσεις όμως. Το αποτέλεσμα; Αν βρεις τον ρυθμό του μονοπατιού, πραγματικά χορεύεις μαζί του. Μόνο με μουσική και χορό μπορώ να το συγκρίνω. Το μονοπάτι βάζει τη χορογραφία, σε κλείνει μέσα στη πυκνή βλάστηση, και αν το ακούσεις, χορεύεις ένα ξέφρενο βαλς, έως ότου βγεις απ΄την άλλη μεριά στον βαρετό χωματόδρομο και έως τον επόμενο χορό.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Έτσι ενθουσιάστηκα κι έκανα τον αγώνα σε 2:46, καθόλου άσχημα για την κατάσταση μου.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S8Y1KLuyS4I/AAAAAAAAARA/Fyf0zBY1KHo/s1600/normal_DSCN2935.JPG.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S8Y1KLuyS4I/AAAAAAAAARA/Fyf0zBY1KHo/s320/normal_DSCN2935.JPG.jpeg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Δυστυχώς μου έπεσε το κινητό και δεν μπόρεσα να βγάλω φωτογραφίες (ευτυχώς κάποιος συναθλητής το επέστρεψε και το ξαναβρήκα). Αλλά θα δανειστώ κάποιες από τον Μανώλη για να σας δείξω. Φυσικά η φύση ήταν όνειρο, τα πάντα καταπράσινα και οι κουτσουπιές γέμιζαν μωβ λεκέδες τις πλαγιές.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S8Y1RdacMQI/AAAAAAAAARI/G9m9kMCCnws/s1600/normal_DSCN2943.JPG.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S8Y1RdacMQI/AAAAAAAAARI/G9m9kMCCnws/s320/normal_DSCN2943.JPG.jpeg" /></a></div>Λάμπρος Ρόρρηςhttp://www.blogger.com/profile/13769692574747394126noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3996367919444900680.post-53575753839580037882010-03-28T00:23:00.001+02:002010-03-28T00:32:36.206+02:00Ήρθε η Άνοιξηγια τα καλά...<br />
<br />
Σήμερα έτρεξα περίπου 20 χλμ στο βουνό. Η αλήθεια είναι πως μετά τον αγώνα τα πόδια μου ήταν λίγο βαριά. Έτσι αυτή την εβδομάδα αποφάσισα να τα ξεκουράσω. Την Πέμπτη που ήταν 25η Μαρτίου βγήκα για λίγο ΜΤΒ. Είχα ν' ανέβω στο ΜΤΒ από τον Χ-Poro. Ακόμα τα νούμερα είχα πάνω. Όπως και να 'χει το cross training κάνει καλό. Ξεκουράζεσαι και σωματικά και ψυχολογικά.<br />
<br />
Σήμερα λοιπόν είχα όρεξη κι έκανα 20 χιλιόμετρα. Χαλαρά βέβαια. Δεν θα το' λεγα προπόνηση, περισσότερο βόλτα. Αυτή την εποχή καθώς λόγω χρόνου και επαγγελματικών και άλλων υποχρεώσεων δεν μπορώ να κάνω προπόνηση, έχω και κάτι κιλάκια (7.. ) παραπάνω, αντιμετωπίζω όλο το θέμα πολύ χαλαρά. Μπορώ να πώ όμως ότι μου αρέσει. Δεν έχω το άγχος του χρόνου. Αν ανέβηκα το ανέβασμα 4 λεπτά γρηγορότερα από την προηγούμενη φορά, αν έκανα τα intervals που πρέπει και τα λοιπά. Το καρδιοσυχνόμετρο το έχω κόψει προ πολλού...<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S66D1yqFLaI/AAAAAAAAAQg/61ff20GYeAI/s1600/%CE%A3%CE%B5%CE%B9%CF%87%CE%A3%CE%BF%CF%850.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S66D1yqFLaI/AAAAAAAAAQg/61ff20GYeAI/s320/%CE%A3%CE%B5%CE%B9%CF%87%CE%A3%CE%BF%CF%850.jpg" /></a></div><br />
Και έτσι φτάνω στον τίτλο της ανάρτησης. Από τη στιγμή που δεν νοιάζομαι για επιδόσεις κτλ μπορώ και απολαμβάνω περισσότερο τη φύση, που αυτή την εποχή είναι καταπληκτική. Το δάσος έχει γεμίσει ανεμώνες και αγριολούλουδα. Ολόκληρες πλαγιές μωβίζουν από τα δενδρολίβανα και τα στουρέκια. Ξύπνησαν και οι χελώνες πεινασμένες... Βρήκα μία στο μονοπάτι να τρώει ένα ορνιθόγαλο. Σταμάτησα να τη βγάλω φωτογραφία. Περίμενα να ξεθαρέψει να βγάλει το κεφάλι της. Πάνω που βγήκε χτύπησε το τηλέφωνο... Φτού! Πάλι από την αρχή. Δεν πειράζει, πέντε λεπτά πάνω πέντε κάτω δε βαριέσαι...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S66EIPTywBI/AAAAAAAAAQ4/JXGEX2-muXU/s1600/%CE%91%CE%BD%CE%B5%CE%BC%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CF%823.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><br />
</a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S66EIPTywBI/AAAAAAAAAQ4/JXGEX2-muXU/s1600/%CE%91%CE%BD%CE%B5%CE%BC%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CF%823.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S66EIPTywBI/AAAAAAAAAQ4/JXGEX2-muXU/s320/%CE%91%CE%BD%CE%B5%CE%BC%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CF%823.jpg" /></a><a href="http://3.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S66D89xzD3I/AAAAAAAAAQo/5Kao1VAsefg/s1600/%CE%A3%CE%B5%CE%B9%CF%87%CE%A3%CE%BF%CF%851.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S66D89xzD3I/AAAAAAAAAQo/5Kao1VAsefg/s320/%CE%A3%CE%B5%CE%B9%CF%87%CE%A3%CE%BF%CF%851.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif; font-size: x-small;"><i>Γέμισε το βουνό Ανεμώνες...</i></span></div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S66ECj_Zn2I/AAAAAAAAAQw/x3nl6YDzfLQ/s1600/%CE%A3%CE%B5%CE%B9%CF%87%CE%A3%CE%BF%CF%852.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S66ECj_Zn2I/AAAAAAAAAQw/x3nl6YDzfLQ/s320/%CE%A3%CE%B5%CE%B9%CF%87%CE%A3%CE%BF%CF%852.jpg" /></a></div><div style="font-family: Times,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><i><span style="font-size: x-small;">Και μια πεινασμένη χελώνα</span></i></div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: left;">Αύριο προπόνηση έκπληξη...</div>Λάμπρος Ρόρρηςhttp://www.blogger.com/profile/13769692574747394126noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3996367919444900680.post-50837369081228585072010-03-21T22:43:00.001+02:002010-03-21T22:49:53.305+02:00Born to Run - Το βιβλίοΌπως ίσως θα θυμάται ο προσεκτικός αναγνώστης,<a href="http://lambros-rorris.blogspot.com/2009/12/blog-post.html"> το φθινόπωρο είχα πάρει κάποια βιβλία για το τρέξιμο</a>. Και ειδικά το ορεινό τρέξιμο. Δεν τα διάβασα όλα καθώς ο χρόνος είναι δυστυχώς περιορισμένος, αλλά ένα που διάβασα είναι το <a href="http://www.amazon.com/Born-Run-Hidden-Superathletes-Greatest/dp/0307266303">Born to Run</a> του <a href="http://chrismcdougall.com/">Christopher McDougall.</a><br />
<br />
Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι είναι ένα εκπληκτικό βιβλίο που μπορεί να σε πωρώσει άσχημα με το ορεινό τρέξιμο. Ειλικρινά το διαβάζεις και θέλεις να βγεις και ν' αρχίσεις να τρέχεις στα βουνά μέχρι τελικής πτώσεως.<br />
<br />
Το βασικό θέμα του βιβλίου είναι η ιστορία ενός αγώνα πενήντα μιλίων που διοργανώνει ένας μυστηριώδης Αμερικάνος με το όνομα Cavallo Blanco (Λευκό άλογο) ο οποίος έχει αποτραβηχτεί από τα εγκόσμια σε μια άγρια περιοχή του Μεξικού.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S6aD_Wqtt-I/AAAAAAAAAQY/P6tutoQO2UE/s1600-h/BornToRun.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S6aD_Wqtt-I/AAAAAAAAAQY/P6tutoQO2UE/s320/BornToRun.gif" /></a></div><br />
Παράλληλα με αυτήν την ιστορία αναπτύσσονται και δύο άλλα θέματα. Το πρώτο είναι η θεωρία για τον ρόλο του τρεξίματος στην εξέλιξη του ανθρώπινου είδους, για την οποία <a href="http://lambros-rorris.blogspot.com/2009/11/barefoot-running-2.html">έχω μιλήσει σε παλιότερη ανάρτηση</a>. Το δεύτερο είναι η ιστορία εξέλιξης των παπουτσιών τρεξίματος από τo 1970 και μετά, τα προβλήματα που αυτά δημιούργησαν, και το barefoot running ως απάντηση σε όλα αυτά.<br />
<br />
Ξαναγυρνώντας στη βασική ιστορία, να πω ότι διαβάζοντας τη, ο αναγνώστης μένει με την εντύπωση ότι είναι φανταστική, καθώς οι χαρακτήρες και οι καταστάσεις στις οποίες μπλέκουν είναι περίπου απίστευτες. Ο συγγραφέας δε, τα διηγείται όλα με χαρακτηριστικό χιούμορ και ζωντάνια, και οι σελίδες καταναλώνονται με μεγάλη ευκολία. Επίσης ενδιαφέρον έχουν πολλά και διάφορα trivia για τους ήρωες και τους αγώνες ορεινού τρεξίματος στην Αμερική (κυρίως τον <a href="http://www.leadvilletrail100.com/lt100races/LeadvilleTrail100MileRun/overview.aspx">LeadVille 100</a>). <br />
<br />
Ο Cavallo Blanko λοιπόν έχει αποτραβηχτεί σε μια περιοχή του Μεξικού στην οποία ζουν οι Ινδιάνοι <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Tarahumara">Tarahumara</a> οι οποίοι δεν έχουν και μεγάλη σχέση με τον δυτικό πολιτισμό και οι οποίοι είναι ικανότατοι στο τρέξιμο. Ο ίδιος στο τρέξιμο βρίσκει τη λύτρωση από τα πάθη του. Η σχεδόν μυθική ικανότητα των Tarahumara στις μεγάλες αποστάσεις, "προκαλεί" τον Cavallo Blanko να οργανώσει έναν αγώνα και να καλέσει τους καλύτερους Αμερικάνους δρομείς (όσους τελικά μπορούσε να έρθει σε επαφή και αποδέχτηκαν την πρό(σ)κληση) για να γίνει η "τελική" κόντρα!<br />
<br />
Μαζεύονται λοιπόν οι ήρωες της ιστορίας μας, μεταξύ των οποίων ο Scott Jurek, ο Barefoot Ted, η Jenn Shelton και o Billy Barnett και άλλοι, μαζί και ο συγγραφέας, και ξεκινάνε να φτάσουν στο Μεξικό σε μια δύσβατη περιοχή που ζουν μόνο ινδιάνοι (και καλλιεργητές ναρκωτικών που δεν διστάζουν να σκοτώσουν όποιον εμφανιστεί εκεί που δεν πρέπει), προσκεκλημένοι ενός ανθρώπου που είναι γνωστός μόνο με το ψευδώνυμο του, είναι υπαρκτός όσο περίπου ένα φάντασμα, για να συμμετάσχουν σε έναν αγώνα με ινδιάνους οι οποίοι είναι γνωστοί για την μη εμφάνιση τους οπουδήποτε υπάρχουν άλλοι εκτός της φυλής τους!<br />
<br />
Δεν θα πω περισσότερα. Πάρτε το βιβλίο και απολαύστε το, ή μάλλον καλύτερα βγείτε στα βουνά και τρέξτε.<br />
<br />
Και μερικά links για τους ήρωες της ιστορίας οι οποίοι είναι αληθινοί και θα λέγαμε ζουν και βασιλεύουν. Να σημειώσω ότι η ιστορία είναι πολύ πρόσφατη, έγινε το 2006.<br />
<br />
<ul><li><a href="http://www.caballoblanco.com/">Cavallo Blanko</a></li>
<li><a href="http://www.scottjurek.com/">Scott Jurek</a></li>
<li><a href="http://barefootted.com/">Barefoot Ted</a></li>
<li><a href="http://billybarnett.blogspot.com/">Billy Barnet </a></li>
<li><a href="http://allwedoisrun.com/tarahumara.htm">Φωτογραφίες από το γεγονός</a></li>
</ul><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://chrismcdougall.com/images/home2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://chrismcdougall.com/images/home2.jpg" /></a></div>Λάμπρος Ρόρρηςhttp://www.blogger.com/profile/13769692574747394126noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3996367919444900680.post-84241393695760904142010-03-17T00:46:00.000+02:002010-03-17T00:46:30.940+02:00Barefoot Running #3Επιτέλους barefoot! Όχι minimal, barefoot!<br />
<br />
Βγήκα λοιπόν να τρέξω λίγο στο βουνό, για αποκατάσταση από τον αγώνα, σήμερα το απόγευμα. Φυσικά είχα πάρει μαζί μου τα VFF. Τις τελευταίες δέκα μέρες έτρεχα με παπούτσια και ομολογουμένως, δεν έβλεπα την ώρα να τα βγάλω.<br />
<br />
Ξεκίνησα λοιπόν, είχε λίγο ψύχρα στο αεράκι αλλά ο ήλιος ακόμα ζέσταινε. Τα πόδια μου ήταν λίγο σφιχτά ακόμα από τον αγώνα, δεν βαριέσαι σκέφτηκα, ας τρέξω ένα μισάωρο μόνο. Μετά από πεντακόσια μέτρα καθώς άρχισα να ζεσταίνομαι λές κι ο Caballo Blanco και όλοι οι σαμάνοι των Rarámuri να κυρίευσαν τις πατούσες μου.<br />
<br />
Χωρίς δεύτερη σκέψη έβγαλα τα VFF και άρχισα να τρέχω εντελώς ξυπόλυτος. Άλλη αίσθηση. Τι έλεγα παλιότερα; Ότι με τα vibram νιώθεις τις ανωμαλίες του εδάφους και αποκτάς τη χαμένη αίσθηση της αφής; Που να δείτε ξυπόλυτος. Γιατί πλέον δεν νιώθεις μόνο τη πίεση. Αλλά και τη θερμοκρασία. Όπου το έβλεπε ο ήλιος το χώμα ήταν πιο ζεστό, στα σκιερά κρύο. Και δεν είναι μόνο αυτό. Μετά από λίγο άρχισα να παρατηρώ και άλλες λεπτές διαφορές. Εδώ λίγο πιο νωπό, εκεί λίγο πιο σκληρό.<br />
<br />
Κάποια στιγμή σταμάτησα για να βγάλω μια φωτογραφία. Καθώς περπάτησα λίγο παρατήρησα ότι στο περπάτημα πραγματικά πονούσαν τα πετραδάκια, ενώ στο τρέξιμο καθόλου. Ακριβώς το αντίθετο απ' ότι ενστικτωδώς θα περίμενε κανείς. Μου φαίνεται ότι τελικά όντως αναγκάζεσαι να γίνεις πολύ ελαφροπάτητος καθώς τρέχεις για να μην πονέσεις και μειώνεις όσο το δυνατόν περισσότερο το χρόνο και η δύναμη με την οποία έρχεσαι σε επαφή με το έδαφος.<br />
<br />
Συνάντησα κι έναν ποδηλάτη και πιάσαμε ψιλοκουβεντούλα για το θέμα και έτσι χωρίς να το καταλάβω έκανα πέντε χιλιόμετρα στην ανηφόρα της Περαιβού. Είπα να μην το παρακάνω και στην κατηφόρα έβαλα πάλι τα five fingers. Πραγματικά πετούσα, ή έτσι ένιωθα τουλάχιστον.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S6AJx9IDcuI/AAAAAAAAAQQ/3SXnTfiDbyU/s1600-h/barefoot0.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S6AJx9IDcuI/AAAAAAAAAQQ/3SXnTfiDbyU/s320/barefoot0.jpg" /></a></div><br />
Το σημερινό ήταν το πιο ευχάριστο τρέξιμο που έχω κάνει. Πάμε γι άλλα.Λάμπρος Ρόρρηςhttp://www.blogger.com/profile/13769692574747394126noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3996367919444900680.post-18118685551181458392010-03-14T23:52:00.005+02:002010-03-15T09:22:49.781+02:00Κένταυρος Ημιμαραθώνιος<div style="text-align: center;">Πάει κι αυτό. 25 χλμ. 1200 μ. θετική υψομετρική, 3 ώρες και 20 λεπτά.</div><br />
Δε ζορίστηκα να τον βγάλω, αργά αλλά σταθερά βγήκε εύκολα. Το πιό σημαντικό ότι δεν ένιωσα σε καμιά φάση κανένα πόνο ή ενόχληση. Οι στόχοι μου ήταν, πρώτον να μη τραυματιστώ, και δεύτερον αν είναι δυνατόν να τερματίσω σε 3:30'. Τους πέτυχα και τους δύο.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S51RZ-PIF6I/AAAAAAAAAPo/fhRYCcJoD0o/s1600-h/%CE%BA%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%823.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://3.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S51RZ-PIF6I/AAAAAAAAAPo/fhRYCcJoD0o/s320/%CE%BA%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%823.jpg" width="320" /></a><a href="http://3.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S51RL9vUMpI/AAAAAAAAAPg/Cr4c0oMwvyA/s1600-h/%CE%BA%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%822.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S51RL9vUMpI/AAAAAAAAAPg/Cr4c0oMwvyA/s320/%CE%BA%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%822.jpg" width="240" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Times,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><i><span style="font-size: x-small;">Μονοπάτια και γεφύρια. Απομεινάρια μιας άλλης εποχής.</span></i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Η διαδρομή ήταν ένα μείγμα χωματόδρομων και μονοπατιών. Περάσαμε από τοξωτά γεφύρια, παλιούς νερόμυλους και από ρέματα με δροσερά νερά. Δυστυχώς το σκουπιδαριό ήταν παρών στα πιο ωραία μέρη. Επίσης αρκετά κομμάτια ήταν στρωμένα με τσιμέντο όχι και ότι καλύτερο για τα πόδια. Ξεκινώντας από Αγριά ανεβήκαμε στη Δράκεια και από εκεί με ένα αρκετά απότομο ανέβασμα από μονοπάτι στη κορφή κάποιου υψώματος, απ' όπου και πήραμε την κατηφόρα. Είχε μπόλικη ανηφόρα αλλά το καλό ήταν ότι ήταν ένα ανέβασμα κι ένα κατέβασμα. Οπότε αν έφτανες στα μισά ήξερες ότι είχε πλέον μόνο κατηφόρα. Πολύ καλό για τη ψυχολογία.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S51TmyWlAGI/AAAAAAAAAPw/ekd6xKbdrNg/s1600-h/%CE%BA%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%826.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://4.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S51TmyWlAGI/AAAAAAAAAPw/ekd6xKbdrNg/s320/%CE%BA%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%826.jpg" width="320" /></a></div><div style="font-family: Times,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><i><span style="font-size: x-small;">Τελευταίος ανεφοδιασμός στο τέλος της ανηφόρας. Τα βάσανα τέλειωσαν.</span></i></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S51TtyxBQjI/AAAAAAAAAP4/WGrIT19QbRk/s1600-h/%CE%BA%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%824.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://4.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S51TtyxBQjI/AAAAAAAAAP4/WGrIT19QbRk/s320/%CE%BA%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%824.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif; font-size: x-small;"><i>Η Αγριά κι ο Παγασητικός από ψηλά</i></span></div><br />
Για να είμαι ειλικρινής μου φάνηκε πιο εύκολο από το ποδήλατο. Και αυτό γιατί στις μεγάλες ανηφόρες απλά περπατάς. Δεν έχει να κουβαλάς και το ποδήλατο, πράγμα που είναι εξαιρετικά κουραστικό (οι κακεντρεχείς θα πουν βέβαια πως αν είσαι αρκετά δυνατός δεν ξεκαβαλάς αλλά δεν πτοούμε). Στις κατηφόρες πάλι αν έχουν μεγάλη κλίση ψιλοκουτρουβαλάς. Εκεί που κουραζόμουν πολύ ήταν στα κομμάτια με σχετικά μικρή κλίση. Μάλλον πρέπει να βάλω στη προπόνηση μου και κομμάτια πιο φλατ. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S51WxyQJoYI/AAAAAAAAAQI/YS4jo1sRx0M/s1600-h/%CE%BA%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%827.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="http://4.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S51WxyQJoYI/AAAAAAAAAQI/YS4jo1sRx0M/s400/%CE%BA%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%827.jpg" width="400" /></a></div><div style="font-family: Times,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><i>Ένα ζευγάρι που έτρεξε τον αγώνα μαζί. Ο πρώτος αγώνας της κοπελιάς, σε όλες της ανηφόρες την βοηθούσε ο σύντροφος της. </i></span></div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: left;"><br />
</div><div style="text-align: left;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S51TxnyqA8I/AAAAAAAAAQA/igYVrP3JMyI/s1600-h/%CE%BA%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%825.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S51TxnyqA8I/AAAAAAAAAQA/igYVrP3JMyI/s320/%CE%BA%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%825.jpg" /></a></div><div style="text-align: left;"><br />
Θα συνεχίσω λοιπόν προπόνηση τρέξιμο έως τον επόμενο αγώνα.</div><div style="text-align: left;"><br />
</div><div style="text-align: left;"><br />
</div><br />
<iframe frameborder="0" height="410" marginheight="0" marginwidth="0" scrolling="no" src="http://maps.google.com/maps/ms?ie=UTF8&hl=en&msa=0&msid=109227490272112208236.000481c9a44c5016db886&ll=39.359785,23.02597&spn=0.055744,0.101109&t=h&z=13&output=embed" width="560"></iframe><br />
<small>View <a href="http://maps.google.com/maps/ms?ie=UTF8&hl=en&msa=0&msid=109227490272112208236.000481c9a44c5016db886&ll=39.359785,23.02597&spn=0.055744,0.101109&t=h&z=13&source=embed" style="color: blue; text-align: left;">Κένταυρος ημιμαραθώνιος</a> in a larger map</small>Λάμπρος Ρόρρηςhttp://www.blogger.com/profile/13769692574747394126noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3996367919444900680.post-33160827584555425362010-03-08T00:20:00.006+02:002010-03-08T21:03:18.350+02:00Ημιμαραθώνιος Κένταυρος, τελευταίες προπονήσειςΌπως προείπα λοιπόν, μετά από δύο μήνες σχεδόν απραξίας (Δεκέμβριο και Ιανουάριο) αποφάσισα να τρέξω τον πρώτο μου αγώνα ορεινού τρεξίματος. Ο αγώνας είναι την επόμενη Κυριακή. Έκανα τρεις εβδομάδες προπόνηση, και ομολογώ ότι το σχέδιο μου μου φάνηκε εξ΄αρχής λίγο παρακινδυνευμένο.<br />
<br />
Το πονηρό μου σχέδιο λοιπόν, ήταν να φορτώσω μέσα σε τρεις εβδομάδες χιλιόμετρα ,ειδικά το τελευταίο σαββατοκύριακο, να ξεκουραστώ πλήρως την τέταρτη, και ο Θεός βοηθός. Αυτό κι έκανα. Την πρώτη εβδομάδα έτρεξα 25 χλμ, την δεύτερη 35, και αυτήν που τέλειωσε σήμερα 45. Ομολογώ πως πίεσα τον εαυτό μου λίγο παραπάνω. Αλλά βγήκαν. Ελπίζω να μη βγει και κανένας τραυματισμός. Τα περισσότερα χιλιόμετρα μάλιστα τα έκανα με τα Vibram Five Fingers, πράγμα το οποίο προσέθεσε μία ακόμα δυσκολία.<br />
<br />
Αυτή τη βδομάδα λοιπόν ξεκίνησα με 7 χλμ την Τρίτη 10 την Πέμπτη και μου έμεναν άλλα 30 για το Σαββατοκύριακο. Η λογική που ακολουθώ συνήθως είναι πώς αν το τελευταίο ΣΚ πριν τον αγώνα όντας και λίγο κουρασμένος, μπορέσω να τρέξω μια απόσταση λίγο μεγαλύτερη από αυτή του αγώνα, και τις δύο μέρες μαζί, τότε θα τα καταφέρω. Αρχικά λοιπόν σκόπευα να τρέξω 10 το Σάββατο και 20 την Κυριακή. Ξεκινώντας όμως το Σάββατο άρχισα να νιώθω την κούραση από τις τρεις εβδομάδες στα πόδια μου. Φοβήθηκα ότι ίσως την επόμενη μέρα δεν θα είχα δυνάμεις. Έτσι άλλαξα στα γρήγορα σχέδιο και αποφάσισα να τρέξω τα 20 με ότι δυνάμεις είχα.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S5QizGWm2gI/AAAAAAAAAPY/nRIIB8boBSQ/s1600-h/seixsou1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="http://1.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S5QizGWm2gI/AAAAAAAAAPY/nRIIB8boBSQ/s400/seixsou1.jpg" width="400" /></a></div><br />
Έτρεξα μια πολύ ωραία διαδρομή. Από Περαιβού πρός Φιλίππιο από μονοπάτια, μετά όλα τα "πάνω μονοπάτια" έως την Εξοχή και πάλι πίσω από τον δασικό της περαιβού. Είχε πολύ ωραία μέρα αν εξαιρέσουμε τα έξι μποφόρ βοριά. Επειδή αποφάσισα να πάω στον αγώνα με παπούτσια και όχι τα vibram (δεν είμαι τόσο τρελός ακόμα) έτρεξα την προπόνηση με ένα ζευγάρι asics Trabuco. Πολύ συμπαθητικά παπούτσια.<br />
<br />
<iframe frameborder="0" height="380" marginheight="0" marginwidth="0" scrolling="no" src="http://maps.google.com/maps/ms?ie=UTF8&hl=en&t=h&msa=0&msid=109227490272112208236.0004813b550fd524b2abd&ll=40.63037,23.003654&spn=0.049506,0.095959&z=13&output=embed" width="560"></iframe><br />
<small>View <a href="http://maps.google.com/maps/ms?ie=UTF8&hl=en&t=h&msa=0&msid=109227490272112208236.0004813b550fd524b2abd&ll=40.63037,23.003654&spn=0.049506,0.095959&z=13&source=embed" style="color: blue; text-align: left;">Σειχ Σου</a> in a larger map</small><br />
<br />
<br />
Σήμερα η αλήθεια είναι πως δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου. Έσφιξα τα δόντια όμως κι έτρεξα άλλα 10 χλμ στο βουνό. Νομίζω πλέον πως έχω βάσιμες ελπίδες να τερματίσω τον αγώνα. Καλή ξεκούραση όλη τη βδομάδα και βλέπουμε.<br />
<br />
Μιλώντας για παπούτσια έχω αρχίσει να σκέφτομαι να αγοράσω ένα ζευγάρι που να συμπληρώνει τα VFF. Ένα που είχα δοκιμάσει και μου άρεσαν ήταν τα <a href="http://www.mizuno.eu/no-nor/detail/running/trail/_/_/08KN886-wave-harrier-2/">Mizuno Harrier 2</a>. Φλατ παπούτσι για βουνό. Γενικά τώρα που συνήθισα τα VFF η πολλή σόλα δεν μου αρέσει καθόλου. Στην ίδια λογική φαίνεται να κινούνται και τα <a href="http://www.newbalance.com/performance/running/products/MT100/">New Balance MT100</a>. Αρκετά μίνιμαλ κι αυτά.<br />
<br />
Πάντως είναι εντυπωσιακή η αλλαγή που φαίνεται να συντελείτε στις εταιρείες αθλητικών παπουτσιών λόγω του Barefoot running movement. Χαρακτηριστικές της αμηχανίας που νιώθουν ειναι οι δύο ακόλουθες "επιστολές" προς την κοινότητα από τη <a href="http://talk.brooksrunning.com/2010/01/25/barefoot-running-an-open-letter-from-brooks-ceo-jim-weber/">Brooks</a> και τη <a href="http://www.newbalance.com/performance/running/news/naked-feet-a-look-at-the-barefoot-running-movement/">New Balance</a>.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
<br />
<br />
<a href="http://3.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S5QixcJTK4I/AAAAAAAAAPQ/CWQULg7502E/s1600-h/seixsou2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="http://3.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S5QixcJTK4I/AAAAAAAAAPQ/CWQULg7502E/s400/seixsou2.jpg" width="400" /></a><br />
</div>Λάμπρος Ρόρρηςhttp://www.blogger.com/profile/13769692574747394126noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3996367919444900680.post-76931849877040777262010-03-03T20:32:00.001+02:002010-03-08T20:00:59.091+02:00Training Update, Προετοιμασία για τον Ημιμαραθώνιο ΚένταυροΠριν τρεις εβδομάδες πήρα την απόφαση να συμμετάσχω στον ημιμαραθώνιο Κένταυρο. Ένας αγώνας είναι ότι χρειάζεται κανείς για να μπει σε ένα πρόγραμμα. Το πρόβλημα είναι ότι από τα Χριστούγεννα είχα πέσει σε πλήρη απραξία. Εκτός αυτού για πολλούς και διάφορους λόγους δεν είχα καθόλου όρεξη να κάνω κάποιο δομημένο πρόγραμμα προπόνησης.<br />
Έτσι πήρα την απόφαση να κάνω λίγο του κεφαλιού μου. Ελπίζω να μην το μετανιώσω στον αγώνα. <br />
Μ' αυτά και μ' αυτά την πρώτη εβδομάδα έτρεξα περίπου 25 χλμ, την δεύτερη 35 και αυτή σκοπεύω να τρέξω λίγο πάνω από 40. Και ο Θεός βοηθός....<br />
<br />
Στο ζουμί τώρα. Τα περισσότερα από αυτά τα χιλιόμετρα τα έτρεξα με τα Vibram FiveFingers. Δεν μπορώ να τονίσω αρκετά, πόσο διασκεδαστικό είναι το τρέξιμο με τα VFF. Όπως είχα πει το φθινόπωρο που τα είχα πρωτοδοκιμάσει το αίσθημα τις πρώτες φορές είναι μοναδικό καθώς νομίζεις πως τρέχεις ξυπόλυτος. Μετά ένιωθα τις πατούσες μου "αναμμένες". Τώρα μπορώ να πω πλέον πως τα πόδια μου έχουν συνηθίσει τόσο (αν και δεν έχω ουσιαστικά τόσα πολλά χιλιόμετρα) που νιώθω σαν να φοράω παπούτσια όταν είναι σχετικά επίπεδο το έδαφος (σε πατημένο δασικό πχ). Είμαι βέβαιος πως σε λίγο καιρό, στον δασικό τουλάχιστον, θα τα βγάλω κι αυτά και θα τρέχω εντελώς ξυπόλυτος. Χθες πραγματικά κρατήθηκα με το ζόρι να μην τα βγάλω. Ελπίζω να μην πάθω κανένα τραυματισμό, αλλά το τρέξιμο με παπούτσια δεν μου φαίνεται πλέον καθόλου ενδιαφέρον.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S46muxbDyeI/AAAAAAAAAPI/AZu6AMEDbJc/s1600-h/vff_seixsou1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/S46muxbDyeI/AAAAAAAAAPI/AZu6AMEDbJc/s320/vff_seixsou1.jpg" /></a></div><br />
Προσπαθώ να καταλάβω τι ακριβώς είναι αυτό που μου αρέσει στο Μινιμαλιστικό Τρέξιμο (Minimalist Running, ουσιαστικά Τρέξιμο με Μινιμαλιστική Υπόδυση!).<br />
<br />
<ul><li>Μήπως είναι η ενεργοποίηση νευρικών απολήξεων που μετά από εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης και χρήσης, εμείς εγκιβωτίσαμε μέσα σε μαλακά παπούτσια και κόψαμε κάθε ερέθισμα προκαλώντας κάποια ανισορροπία; Κάτι σαν ρεφλεξολογία δηλαδή στο πιο φυσικό;<br />
</li>
<li>Μήπως είναι η επαφή με τη φύση; Από μόνο του το τρέξιμο στο βουνό είναι ελκυστικό λόγω της επαφής αυτής, όταν είσαι ξυπόλυτος η επαφή αυτή είναι ακόμα πιο έντονη καθώς συμμετέχει πολύ έντονα μια ακόμα αίσθηση, η αφή. (κάτι αντίστοιχο ας πούμε με την επαφή που έχεις με τα χέρια και το σώμα όταν πρέπει να σκαρφαλώσεις κάπου, εκείνη τη στιγμή πχ νιώθεις ότι έρχεσαι πιο κοντά στη φύση).<br />
</li>
<li>Μήπως είναι η ασυναίσθητη ανάμνηση ερεθισμάτων από την παιδική ηλικία; Κάτι απ' το "Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο" δηλαδή. Όποιος έχει παιδί δεν μπορεί να μην έχει παρατηρήσει ότι τα μικρά παιδιά περπατάνε διαρκώς ξυπόλυτα (όσο και αν τα μάρμαρα είναι κρύα :) Μετά από πολύ εκπαίδευση τα μαθαίνουμε να φορούν παπούτσια. Μήπως έχουμε τελικά άδικο; </li>
</ul><br />
Όποιος κι αν είναι ο λόγος σίγουρα έχει ενδιαφέρον. Πάντως ο πρώτος και ο τρίτος που παραθέτω μου αρέσουν ως εξήγηση και ως συμπληρωματικοί, καθώς παρουσιάζουν μια όμορφη αναλογία: το μακρινό παρελθόν μας ως είδος και και το μακρινό παρελθόν μας ως άτομα...<br />
<br />
Και ένα πολύ καλό blog που παρακολουθώ για το θέμα με πολλά reviews: <a href="http://www.runningandrambling.com/">Running and rambling</a><br />
<br />
Και το μέγα ερώτημα είναι: Στον ημιμαραθώνιο με τι να τρέξω; Αν δεν ήταν ο πρώτος μου αγώνας, ή αν ήξερα πως είναι το τερέν, ή αν ήταν καμιά δεκαπενταριά χιλιόμετρα και όχι εικοσιπέντε θα έβαζα τα vff. Αλλά τώρα μου φαίνεται πολύ παρακινδυνευμένο...Λάμπρος Ρόρρηςhttp://www.blogger.com/profile/13769692574747394126noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3996367919444900680.post-20828511169614667412010-02-15T00:26:00.000+02:002010-02-15T00:26:48.554+02:00Ξέρεις τι θα πεί Σουρδαμάρα;Σουρδαμάρα: η τρέλα των Σούρδων<br />
Σούρδοι: οι Κοζανίτες<br />
<br />
Σήμερα πήγα στην Κοζάνη για το καρναβάλι. Χιόνιζε όλη τη μέρα.<br />
Έπαιξα για πρώτη φορά με το iPhone τραβώντας video. Να σημειωθεί πως είναι 3G το οποίο είναι ακατάλληλο για βίντεο κατά την Apple. Παρ' όλα αυτά με το Video Camera App το οποίο είναι εξαιρετικό κάτι γίνεται. Αυτό που πραγματικά με εντυπωσίασε είναι το iMovie. Πραγματικά πανεύκολο στη χρήση και με πολλές δυνατότητες. Αν το ήξερα θα τράβαγα κι άλλα πλάνα. <br />
<br />
<br />
<object width="560" height="340"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/lvqDI9YtTJk&hl=en_US&fs=1&rel=0"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/lvqDI9YtTJk&hl=en_US&fs=1&rel=0" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="560" height="340"></embed></object>Λάμπρος Ρόρρηςhttp://www.blogger.com/profile/13769692574747394126noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3996367919444900680.post-149227533541954662010-02-13T20:07:00.001+02:002010-02-13T20:09:45.635+02:00Χειμερία ΝάρκηΠάει καιρός που έγραψα τη τελευταία μου δημοσίευση.<br />
<br />
Κάτι οι γιορτές κάτι οι κουραμπιέδες κάτι το κρύο έπεσα σε φάση χειμερίας νάρκης. Έχω κανένα μήνα να τρέξω ή να κάνω ποδήλατο. Έχω βάλει και τα κιλάκια μου. Η μέρα όμως μεγαλώνει και σιγά σιγά κάτι μου λέει να βγω πάλι στο βουνό.<br />
<br />
Σήμερα είχε πολύ όμορφη μέρα. Δεν κρατήθηκα. Βγήκα κι έτρεξα δέκα χιλιόμετρα στο Σέιχ Σου. Το μόνο που μου λείπει είναι ένας στόχος. Λοιπόν 14 Μαρτίου, Κένταυρος Ημιμαραθώνιος στο Πήλιο. Τέσσερις εβδομάδες προπόνηση. Ουσιαστικά τρεις προπόνηση την τέταρτη ξεκούραση και μετά ο αγώνας. Καλά θα είναι...Λάμπρος Ρόρρηςhttp://www.blogger.com/profile/13769692574747394126noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3996367919444900680.post-15611211204775246142010-01-09T01:07:00.002+02:002010-01-09T14:47:47.253+02:00Παιδικές Απορίες<div style="text-align: justify;">Κάθε γονιός σκέφτεται τη μέρα που το παιδί του θα αρχίσει να του κάνει τις γνωστές ερωτήσεις γύρω από τα μυστήρια της ζωής που δύσκολα απαντιούνται.<br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Χθες ήρθε η σειρά μου.<br />
</div><div style="text-align: justify;">Η κόρη μου άρχισε να μαθαίνει αφαίρεση. Έκανε τις ασκήσεις της, όταν ήρθε με την δυσκολότερη ερώτηση που μου έχει κάνει έως τώρα.<br />
</div><div style="text-align: justify;">- Μπαμπά 6 - 10 πόσο κάνει;<br />
</div><div style="text-align: justify;">Και τώρα τι λέμε; Εδώ σε θέλω.<br />
</div><div style="text-align: justify;">- Αγάπη μου δεν αφαιρούμε ποτέ τον μεγαλύτερο αριθμό από τον μικρότερο.<br />
</div><div style="text-align: justify;">-Γιατί;<br />
</div><div style="text-align: justify;">-Γιατί δεν κάνει. Απαγορεύεται. (ένιωθα σαν Πυθαγόρειος που έπρεπε να προστατέψει κάποια βαθύτερη μαθηματική σοφία από τους αμύητους)<br />
</div><div style="text-align: justify;">-Και γιατί απαγορεύεται; (Άρχισε να γίνεται επίμονη καθώς από το χαμόγελό μου άρχισε να υποψιάζεται ότι δεν της έλεγα την αλήθεια).<br />
</div><div style="text-align: justify;">-Εεεε, θα μάθεις όταν μεγαλώσεις. (Άρχισα να χάνω το παιχνίδι, οι απαντήσεις μου έκαναν τα πράγματα χειρότερα).<br />
</div><div style="text-align: justify;">-Όχι πες μου πόσο κάνει...<br />
</div><div style="text-align: justify;">-Δεν κάνει να αφαιρείς το μεγαλύτερο από το μικρότερο γιατί θα βγουν οι ανάποδοι αριθμοί και θα σε μπερδέψουν. Είσαι μικρούλα ακόμα. (Εδώ πια ήμουν σε κινούμενη άμμο, κάθε μου κίνηση (απάντηση) με έχωνε πιο βαθιά).<br />
</div><div style="text-align: justify;">-Λάμπρο μη του λες τέτοια του παιδιού θα το μπερδέψεις... φώναξε η σύζυγος από τη κουζίνα και έκανε τα πράγματα όσο χειρότερα μπορούσαν να γίνουν. Η μικρή ήταν πλέον πεπεισμένη ότι είχε χτυπήσει φλέβα χρυσού, κάποια σκοτεινή συνωμοσία μπαμπάδων και μαμάδων για να κρατήσουν τα μεγάλα μυστικά, κρυφά από τα παιδάκια όλου του κόσμου.<br />
</div><div style="text-align: justify;">-Πες μου ποιοί είναι οι ανάποδοι αριθμοί.<br />
</div><div style="text-align: justify;">-Εεεε, οι αριθμοί που είναι κρυμμένοι πίσω από το μηδέν... Εκείνη τη στιγμή αν εμφανιζότανε ο Αι Βασίλης από το τζάκι δεν θα της έκανε καμιά εντύπωση. Η ιδέα ότι πίσω από το μηδέν υπήρχαν και άλλοι αριθμοί, κρυμμένοι, την εξίταρε τρελά.<br />
</div><div style="text-align: justify;">Την προηγούμενη ημέρα είχαμε συναρμολογήσει και το κάστρο της βασίλισσας του χιονιού. Για να είμαι ακριβής το συναρμολόγησε μόνη της με μόνη βοήθεια από μένα στο να της εξηγήσω πως χρησιμοποιούμε τα σχέδια. Κατά την συναρμολόγηση λοιπόν και με αφορμή την ύπαρξη πολλών συμμετρικών κομματιών βρήκα την ευκαιρία να της εξηγήσω την έννοια της συμμετρίας, η οποία μου φάνηκε χρήσιμη στην παρούσα φάση.<br />
</div><div style="text-align: justify;">-Ξέρεις το μηδέν δεν είναι στην άκρη αλλά στη μέση των αριθμών. Από την άλλη μεριά υπάρχουν οι ίδιοι αριθμοί αλλά κάπως ανάποδα.<br />
</div><div style="text-align: justify;">Μπήκε αμέσως στο νόημα και έγραψε σε ένα χαρτί τους αριθμούς από το 0 έως το 10 και από αριστερά τους ίδιους αλλά αυτή τη φορά γυρισμένους ανάποδα (στο ένα πχ η γραμμούλα επάνω να κοιτάει δεξιά). Σαν να ήταν το μηδέν καθρέφτης. Τουλάχιστον την συμμετρία την κατάλαβε ως έννοια.<br />
</div><div style="text-align: justify;">-Μπράβο, απλά για να μη δυσκολευόμαστε στη γραφή τους γράφουμε κανονικά και βάζουμε ένα πλην μπροστά.<br />
</div><div style="text-align: justify;">-Και τελικά 6-10 πόσο κάνει;<br />
</div><div style="text-align: justify;">Κάναμε το παράδειγμα με ξυλάκια βρήκαμε το -4, και πραγματικά καταχάρηκε. Το έγραψε στο χαρτί της.<br />
</div><div style="text-align: justify;">6 - 10 = -4. Το κοίταζε ευχαριστημένη. Ήταν το τρόπαιο της.<br />
</div><div style="text-align: justify;">-Ναι αλλά μη το πεις στη δασκάλα και τα άλλα παιδάκια. Θα είναι μυστικό.<br />
</div><div style="text-align: justify;">-Εντάξει μπαμπά... <br />
</div>Λάμπρος Ρόρρηςhttp://www.blogger.com/profile/13769692574747394126noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3996367919444900680.post-58797575354775368282009-12-29T23:24:00.001+02:002009-12-29T23:26:07.524+02:0014 Κύπελλο Χριστουγέννων 2009 ΟΦΘΤο τριήμερο που μας πέρασε έγινε στο Πόρτο Καρράς το 14 Κύπελλο Χριστουγέννων 2009 του ΟΦΘ. Η κόρη μου είναι πολύ μικρή για να συμμετάσχει αλλά θεώρησα πως ήταν καλή ιδέα να πάμε να δούμε μία μέρα. Δυστυχώς μια ίωση της προηγούμενης εβδομάδας μας έδωσε απαγορευτικό για να πάμε οικογενειακώς το Σαββατοκύριακο, κι έτσι πήγαμε οι δυό μας την Δευτέρα.<br />
<div>Η μέρα ήταν καταπληκτική, με δυνατό βοριά καθαρή ατμόσφαιρα και λιακάδα. Πολλά παιδιά από διάφορους ομίλους, η δικιά μου αμέσως βρήκε τις φίλες της, με άφησε, και πήγε να βοηθήσει στο αρμάτωμα των σκαφών.<br />
</div><div>Τελικά λόγω των συνθηκών δεν μπήκαν τα Optimist παρά μόνο τα Laser και τα 420. Η μικρή μπήκε με το φουσκωτό και τον προπονητή για να εξοικειώνεται. Με το κύμα και το φουσκωτό τα πιτσιρίκια ξετρελάθηκαν. Μετά συνέχισαν το παιχνίδι έξω.<br />
</div><div>Η μέρα πέρασε γρήγορα και μετά από μια μακαρονάδα γυρίσαμε ξεθεωμένοι στη Θεσσαλονίκη καθώς βράδιαζε.<br />
</div><div>Πολύ ωραία μέρα, πολύ ωραίο το κλίμα στους αγώνες, και πραγματικά έβλεπες τα πιτσιρίκια με τα σκαφάκια τους και τα χαιρόσουν. Παραθέτω φωτογραφίες.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SzpwRIJ9NSI/AAAAAAAAAMI/upCcStndKKs/s1600-h/sailing-porto-carras-christmas1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SzpwRIJ9NSI/AAAAAAAAAMI/upCcStndKKs/s400/sailing-porto-carras-christmas1.jpg" /></a><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SzpwZx8mazI/AAAAAAAAAMY/_MPeIPTbOEw/s1600-h/sailing-porto-carras-christmas3.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SzpwZx8mazI/AAAAAAAAAMY/_MPeIPTbOEw/s320/sailing-porto-carras-christmas3.jpg" /></a><a href="http://1.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SzpwU8G9xyI/AAAAAAAAAMQ/eHFILkkVDBo/s1600-h/sailing-porto-carras-christmas2.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SzpwU8G9xyI/AAAAAAAAAMQ/eHFILkkVDBo/s320/sailing-porto-carras-christmas2.jpg" /></a><a href="http://1.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SzpwjFJIFdI/AAAAAAAAAMg/Ma_I68urSMw/s1600-h/sailing-porto-carras-christmas4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SzpwjFJIFdI/AAAAAAAAAMg/Ma_I68urSMw/s400/sailing-porto-carras-christmas4.jpg" /></a><a href="http://2.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/Szpwnz3K7mI/AAAAAAAAAMo/WqmzBv_dVnc/s1600-h/sailing-porto-carras-christmas5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/Szpwnz3K7mI/AAAAAAAAAMo/WqmzBv_dVnc/s320/sailing-porto-carras-christmas5.jpg" /></a><a href="http://1.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/Szpww4LJWfI/AAAAAAAAAMw/IVjj818uPTY/s1600-h/sailing-porto-carras-christmas14.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/Szpww4LJWfI/AAAAAAAAAMw/IVjj818uPTY/s320/sailing-porto-carras-christmas14.jpg" /></a><a href="http://1.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/Szpw3BJUNGI/AAAAAAAAAM4/pcavp6f2H1U/s1600-h/sailing-porto-carras-christmas7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/Szpw3BJUNGI/AAAAAAAAAM4/pcavp6f2H1U/s640/sailing-porto-carras-christmas7.jpg" /></a><a href="http://2.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/Szpw-cHUOnI/AAAAAAAAANA/6D8142snpmg/s1600-h/sailing-porto-carras-christmas8.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/Szpw-cHUOnI/AAAAAAAAANA/6D8142snpmg/s640/sailing-porto-carras-christmas8.jpg" /></a><a href="http://1.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SzpxI1_J1GI/AAAAAAAAANQ/9s73Rifyi2k/s1600-h/sailing-porto-carras-christmas10.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SzpxI1_J1GI/AAAAAAAAANQ/9s73Rifyi2k/s640/sailing-porto-carras-christmas10.jpg" /></a><a href="http://4.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SzpxNsyhTFI/AAAAAAAAANY/fx-qjS1M6u8/s1600-h/sailing-porto-carras-christmas11.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SzpxNsyhTFI/AAAAAAAAANY/fx-qjS1M6u8/s640/sailing-porto-carras-christmas11.jpg" /></a><a href="http://3.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SzpxTFcOMiI/AAAAAAAAANg/e_7_60E-XCk/s1600-h/sailing-porto-carras-christmas12.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SzpxTFcOMiI/AAAAAAAAANg/e_7_60E-XCk/s640/sailing-porto-carras-christmas12.jpg" /></a><a href="http://1.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SzpxeI0IDcI/AAAAAAAAANw/VqjKUuEFGYE/s1600-h/sailing-porto-carras-christmas16.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SzpxeI0IDcI/AAAAAAAAANw/VqjKUuEFGYE/s640/sailing-porto-carras-christmas16.jpg" /></a><a href="http://4.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SzpxCjllxLI/AAAAAAAAANI/syb9gVyNPhU/s1600-h/sailing-porto-carras-christmas9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SzpxCjllxLI/AAAAAAAAANI/syb9gVyNPhU/s640/sailing-porto-carras-christmas9.jpg" /></a><br />
</div><br />
</div>Λάμπρος Ρόρρηςhttp://www.blogger.com/profile/13769692574747394126noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3996367919444900680.post-3413094679994790322009-12-14T00:52:00.006+02:002009-12-29T23:30:57.124+02:00Ιστιοπλοΐα και για μπαμπάδες<div style="text-align: justify;">Κάθε Σάββατο και Κυριακή λοιπόν προπόνηση ιστιοπλοΐας για την μικρή. Μια δυο δεν ήθελε πολύ να μου περάσει από το μυαλό η ιδέα. Δεν είναι δυνατόν να καλοπερνάνε τα πιτσιρίκια κι εγώ να κάθομαι και να πίνω καφέ. Κάτι πρέπει να γίνει.<br />
</div><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">Το είπα στον προπονητή της κόρης μου τον Βασίλη. Ε, ν' αρματώσουμε ένα σκάφος και για σένα μου είπε. Είναι κι ένας άλλος μπαμπάς που θέλει. Έτσι χθες ήμασταν πρωί πρωί στον όμιλο. Ο Βασίλης το παρατήρησε και κατάλαβε ότι ήταν ο μπαμπάς που ήθελε να μπει και ήταν ανυπόμονος και όχι η κόρη. Μου αρμάτωσε ένα <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Laser_%28dinghy%29">Laser 4.7</a> μου έδειξε τα βασικά (ε, ξέρω κι εγώ πέντε πράγματα) και ξεκίνησα.<br />
</div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SyVlxxk-IHI/AAAAAAAAALo/nuwjql3_xqg/s1600-h/sailing6.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SyVlxxk-IHI/AAAAAAAAALo/nuwjql3_xqg/s400/sailing6.jpg" /></a><br />
</div><br />
<div style="text-align: justify;">Το πρώτο πράγμα που έγινε ήταν να μου έρθει η μάτσα στο κούτελο. Αφού πήρα το κολλάει με το πόσο πρέπει να σκύβω και που να κάθομαι ξεκίνησα.<br />
</div><div style="text-align: justify;">Ο άνεμος ήταν στεριανός και πολύ πονηρός. Άλλαζε πολύ συχνά ένταση. Αφού έκανα δυο οχταράκια γύρω από τις σημαδούρες μπροστά από τον όμιλο, ξανοίχτηκα λίγο. Μπροστά από το Ποσειδώνειο και πρός το Μέγαρο ο αέρας δυνάμωνε αρκετά, και το σκάφος ανέβαζε ταχύτητα (για τα δικά μου μέτρα). Πολύ ωραία αίσθηση. Βέβαια η αλήθεια είναι ότι ένιωθα μια μικρή ανασφάλεια καθώς δεν μπορώ να πω ότι το Laser είναι και ότι πιο σταθερό. Περισσότερο με μεγάλο surf μοιάζει παρά με σκάφος. Πάντως πάνω μου δεν κουβαλούσα τίποτα ευπαθές στο νερό, παρά μόνο το κινητό σε αδιάβροχη θήκη, για παν ενδεχόμενο. <br />
</div><br />
<div style="text-align: justify;">Κάποια στιγμή γύρισα προς τον όμιλο. Με χαιρέτησε κι η κόρη μου που είχε μπει κι αυτή. Καθώς πάω να στρίψω για να γυρίσω πάλι πίσω άρχισε το σκάφος να πάει να τουμπάρει. Στα καλά καθούμενα. Αμέσως πάω να σκαρφαλώσω προς την ανάποδη μεριά μπας και το σώσω. Ουφ τό 'σωσα. Αλλά κάτι δεν πήγαινε καλά. Τότε είδα ότι η σκότα είχε σκαλώσει στην πίσω γωνία του σκάφους και δεν άφηνε τη μάτσα να γυρίσει. Γι αυτό πήγε να τουμπάρει καθώς το χτύπησε ο αέρας το πανί και αυτό δεν ήταν ελεύθερο να γυρίσει. Συνέχισα τις βόλτες μου, κόντεψα να τουμπάρω άλλη μία φορά αλλά το έσωσα πάλι. Η καλή φυσική κατάσταση βοηθάει. Για να καταλάβετε τι κατάσταση αντιμετωπίζεις, βρήκα ένα βιντεάκι στο youtoube για να πάρετε μια ιδέα. Βέβαια αυτός το κάνει ηθελημένα και ελεγχόμενα. Αλλά είναι χαρακτηριστικό πόσο εύκολα γυρνάει.<br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><object height="344" width="425"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/ArXnCaE2KOk&hl=en_US&fs=1&rel=0"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/ArXnCaE2KOk&hl=en_US&fs=1&rel=0" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">Αφού έκανα κανένα σαραντάλεπτο γύρισα. Είπα στον Βασίλη ότι κάποιο πρόβλημα υπάρχει και σκαλώνει η σκότα. Α, μου λέει δεν είναι πρόβλημα, είναι χαρακτηριστικό του σκάφους. Εμ τα λένε αυτά Βασίλη μου!<br />
</div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SyVru_B-PII/AAAAAAAAALw/S80ZVCzjyro/s1600-h/sailing11.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SyVru_B-PII/AAAAAAAAALw/S80ZVCzjyro/s320/sailing11.jpg" /></a><br />
</div><br />
<div style="text-align: justify;">Μετά από μένα ανέβηκε ο άλλος ο μπαμπάς ο Πέτρος. Του είπα να προσέχει γιατί είναι πονηρό. Μετά από πέντε λεπτά τούμπαρε. Πήγε ο Βασίλης να τον βοηθήσει με το φουσκωτό. Ξανανέβηκε και μετά από λίγο ξανατούμπαρε. Αλλά το γύρισε μόνος του. Άξιος. Ο αθεόφοβος ο Βασίλης έβγαζε φωτογραφίες για το <a href="http://planarisma.livejournal.com/243693.html">μπλόγκ</a> του. Μου φαίνεται επίτηδες μας έριξε μέσα για να γελάνε τα μικρά. Πάντως είχε πλάκα. Μου άρεσε. Ωραίο το βουνό, αλλά και η θάλασσα άλλο πράγμα.<br />
</div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SyVsHJ8kBlI/AAAAAAAAAL4/eEtvaSn6fNM/s1600-h/sailing_20.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SyVsHJ8kBlI/AAAAAAAAAL4/eEtvaSn6fNM/s400/sailing_20.jpg" /></a><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Τώρα αυτό που μου καρφώθηκε στο μυαλό είναι πως κάτι πρέπει να κάνω με την θάλασσα. Ιστιοπλοΐα θα είναι, κανα καγιάκ θα είναι δεν ξέρω. Μπορεί και τα δύο. Αλλά το σημαντικό είναι ότι αυτό που κατάλαβα είναι ότι δεν χρειάζεται να πας έξω από την πόλη για έρθεις σε επαφή με την θάλασσα. Δεν ξέρω για πιο λόγο αλλά έχουμε αποξενωθεί από την θάλασσα παρ' όλο που η πόλη είναι πάνω στη θάλασσα κυριολεκτικά. Ίσως τελικά το να έχεις ένα σκαφάκι και να πηγαίνεις τη βόλτα σου μια φορά τη βδομάδα δεν είναι και κάτι δύσκολο. Ίσως να είναι όσο δύσκολο να πας και στο βουνό. Αλλά αυτό το κατακτήσαμε. Η ιδέα βέβαια ότι θα πέσεις στο νερό είναι "κάπως", αλλά φαντάζομαι πως όπως όλα, μια συνήθεια είναι. Άσε που αν φας τη κρυάδα κανα δυο φορές μετά ανοίγονται και άλλοι δρόμοι (χειμερινή κολύμβηση). Όπως λέει κι ο Γούντυ Άλλεν στην τελευταία του ταινία Whatever Works! Για τους νεοέλληνες όλα αυτά είναι τρελά πράγματα βέβαια, αλλά όχι για τα κουρασμένα παλικάρια.<br />
</div>Λάμπρος Ρόρρηςhttp://www.blogger.com/profile/13769692574747394126noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3996367919444900680.post-19875257456554823362009-12-13T01:01:00.000+02:002009-12-29T23:30:57.125+02:00Ιστιοπλοΐα για παιδιά (Ακαδημία Optimist)<div style="text-align: justify;">Πάντα μου άρεσε η ιστιοπλοΐα σαν ιδέα. Όταν δοκίμασα και σαν αίσθηση. Να αρμενίζεις με το αεράκι να σου φουσκώνει τα πανιά, να νιώθεις τη δύναμη του ανέμου, να ακούς τα τριξίματα καθώς το σκάφος ανεβάζει ταχύτητα είναι άλλη αίσθηση. Δυστυχώς δεν είχα την ευκαιρία μέχρι τώρα να κάνω, εκτός από λίγες περιπτώσεις.<br />
</div><div style="text-align: justify;">Η κόρη μου έφτασε πλέον σε ηλικία που μπορεί να ασχοληθεί και καθώς εξέφρασε την επιθυμία να το κάνει πήγαμε στον κοντινότερο όμιλο (5 λεπτά από το σπίτι μας με τα πόδια) και άρχισε μαθήματα. Βέβαια το καλοκαίρι είχα πάρει ένα <a href="http://www.aquaglide.net/products/aquaglide-multisport-3-1.cfm">Aquaglide</a> και έτσι είχε εξοικειωθεί λίγο. Έτσι Σάββατο και Κυριακή έχουμε προπόνηση. Τι να πω. Μόνο ότι όταν βλέπω τα πιτσιρίκια να αρμενίζουν μου έρχεται να ουρλιάξω από χαρά. <br />
</div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SyQe6HMxNUI/AAAAAAAAALA/LQcZOtctO9Q/s1600-h/sailing1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SyQe6HMxNUI/AAAAAAAAALA/LQcZOtctO9Q/s400/sailing1.jpg" /></a><br />
</div><a href="http://2.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SyQfUY52_JI/AAAAAAAAALQ/e7hn2ClfFjQ/s1600-h/sailing3.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SyQfUY52_JI/AAAAAAAAALQ/e7hn2ClfFjQ/s640/sailing3.jpg" /></a><a href="http://1.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SyQfCpOA0bI/AAAAAAAAALI/7hdLqfxnL8o/s1600-h/sailing2.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SyQfCpOA0bI/AAAAAAAAALI/7hdLqfxnL8o/s640/sailing2.jpg" /></a><br />
<a href="http://2.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SyQfriBh3iI/AAAAAAAAALg/MqMMK5zQQtQ/s1600-h/sailing5.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SyQfriBh3iI/AAAAAAAAALg/MqMMK5zQQtQ/s640/sailing5.jpg" /></a><a href="http://4.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SyQfg0xC3vI/AAAAAAAAALY/BJwXRFOG7l0/s1600-h/sailing4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SyQfg0xC3vI/AAAAAAAAALY/BJwXRFOG7l0/s640/sailing4.jpg" /></a>Λάμπρος Ρόρρηςhttp://www.blogger.com/profile/13769692574747394126noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3996367919444900680.post-84290871574481629602009-12-07T23:19:00.000+02:002009-12-07T23:19:48.904+02:00Βιβλία για το τρέξιμοΚατά τη διάρκεια της απουσίας μου στο εξωτερικό ήρθε και η ειδοποίηση από το ταχυδρομείο για τη τελευταία παραγγελία μου από το Amazon. Η ένδειξη "τσουβάλι" πάνω στην ειδοποίηση ήταν εγγύηση ότι ήταν του Amazon. Είναι λίγο αστείο που η πνευματική τροφή διακινείτε μέσα σε τσουβάλια.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/Sx1sVMQOa5I/AAAAAAAAAKw/WzkfM994ocE/s1600-h/books18.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/Sx1sVMQOa5I/AAAAAAAAAKw/WzkfM994ocE/s200/books18.jpg" /></a><a href="http://1.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/Sx1sbvNr4ZI/AAAAAAAAAK4/eOies4piSZQ/s1600-h/books19.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/Sx1sbvNr4ZI/AAAAAAAAAK4/eOies4piSZQ/s200/books19.jpg" /></a><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">Τα βιβλία είναι τα εξής:<br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="http://www.amazon.com/Born-Run-Hidden-Superathletes-Greatest/dp/0307266303/ref=sr_1_1?ie=UTF8&s=books&qid=1260219638&sr=8-1">Born to Run</a><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="http://www.amazon.com/Strides-Running-Through-History-Unlikely/dp/1594862281/ref=sr_1_1?ie=UTF8&s=books&qid=1260219668&sr=1-1">Strides</a><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="http://www.amazon.com/Runners-World-Less-Faster-Revolutionary/dp/159486649X/ref=sr_1_1?ie=UTF8&s=books&qid=1260219706&sr=1-1">Run less Run Faster</a><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="http://www.amazon.com/Running-Philosophy-Marathon-Blackwell-Culture/dp/1405167971/ref=sr_1_1?ie=UTF8&s=books&qid=1260219736&sr=1-1">Running and philosophy</a><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="http://www.amazon.com/Feet-Clouds-Story-Running-Obsession/dp/1845130820/ref=sr_1_1?ie=UTF8&s=books&qid=1260219770&sr=1-1">Feet in the clouds</a><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="http://www.amazon.com/Off-Road-Running-Sarah-Rowell/dp/1861265239/ref=sr_1_1?ie=UTF8&s=books&qid=1260219798&sr=1-1">Off-road running</a><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="http://www.amazon.com/Brain-Training-Runners-Revolutionary-andResults/dp/0451222326/ref=sr_1_1?ie=UTF8&s=books&qid=1260219823&sr=1-1">Brain Training for runners</a><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">Τις μεγαλύτερες ελπίδες τρέφω για τα Born to Run και Running and philosophy. Ο παρατηρητικός αναγνώστης του μπλογκ θα δει στις φωτογραφίες ότι δύο βιβλία ήρθαν διπλά λόγω λάθους (ή καλύτερα βιασύνης) στην παραγγελία. Επειδή το κόστος είναι μικρό και δεν αξίζει τον κόπο να τα επιστρέψω, θα τα χαρίσω στους δύο πρώτους που θα αφήσουν σχόλιο. Ο πρώτος παίρνει όποιο θέλει ο δεύτερος αυτό που θα μείνει. Μια προσφορά προς τους τακτικούς αναγνώστες :-) Άντε να βρω τώρα χρόνο για να τα διαβάσω...<br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">Και ένα update για ένα από τα βιβλία της προηγούμενης φουρνιάς.<br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">Πάρα πολύ καλή εντύπωση (εξαιρετική θα έλεγα) μου έχει κάνει το <a href="http://www.amazon.com/Tri-Power-Conditioning-Endurance-Flexibility/dp/1578262445/ref=sr_1_1?ie=UTF8&s=books&qid=1260220444&sr=1-1">Tripower</a>. Λόγω των υποχρεώσεων δεν το έβαλα ακόμα σε πλήρη εφαρμογή, αλλά μετά από την ανάγνωση του και κάποιες δοκιμές είμαι πεπεισμένος ότι είναι γρήγορος κι εύκολος τρόπος για ενδυνάμωση του κορμού. Πολύ ωραίες ασκήσεις (όχι οι κλασικές που ξέρει κανείς), η χρονιά χωρισμένη σε περιόδους με διαφορετικές ανά περίοδο, και πρόγραμμα καθημερινό αλλά σύντομο. Από ένα τέταρτο Δευτέρα - Τετάρτη και Παρασκευή και μισάωρο Τρίτη και Πέμπτη. Όλες οι ασκήσεις γίνονται εύκολα στο σπίτι.<br />
</div>Λάμπρος Ρόρρηςhttp://www.blogger.com/profile/13769692574747394126noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-3996367919444900680.post-78180846159063701062009-12-06T10:31:00.000+02:002009-12-06T10:31:22.161+02:00GothenburgΤο τρέξιμο αρχικά το ξεκίνησα για να έχω ένα τρόπο να αθλούμαι όταν βρίσκομαι σε επαγγελματικό ταξίδι. Και αυτό γιατί μια εβδομάδα στο εξωτερικό με τρία πλήρη γεύματα (και ειδικά το δείπνο) συν την απουσία κάποιας άσκησης ισοδυναμεί με +2 κιλά. Και αν η ζυγαριά δείχνει δύο η αίσθηση είναι συνήθως +5 καθώς συνοδεύεται και από κούραση.<br />
<br />
Έτσι άρχισα να τρέχω. Δεν τρέχω πολύ, ούτε για προπόνηση. Απλά για να ξεπιαστώ, και να πάρει λίγο το σώμα μου μπρος. Αυτό που προέκυψε ως πρόσθετο καλό είναι ότι τρέχοντας βλέπεις μια περιοχή πολύ καλύτερα.<br />
<br />
Αυτή την εβδομάδα ήμουν στο <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Gothenburg">Gothenburg</a> της Σουηδίας. Είναι η τρίτη φορά που πάω, και αυτή τη φορά δεν έκανα το λάθος να μην πάρω παπούτσια για τρέξιμο. Είναι μια πολύ όμορφη πόλη στο μέγεθος της Θεσσαλονίκης. Έμεινα στη περιοχή Ericsberg. Είναι η περιοχή που έως το 1979 υπήρχαν τα ναυπηγία της πόλης, μετά έκλεισαν και τώρα είναι περιοχή κατοικιών, και μάλιστα ακριβών (μη φανταστείτε τίποτα τρελές τιμές δηλαδή, επίπεδα Θεσσαλονίκης). Στο ξενοδοχείο που έμεινα (είναι και συνεδριακό κέντρο) μέχρι πριν 30 χρόνια κατασκεύαζαν τους κινητήρες των πλοίων. Ακόμα και σήμερα μπορεί κανείς να δεί μέσα στο ξενοδοχείο τη 30τονη γερανογέφυρα. Αυτό που κάνει τρομερή εντύπωση είναι ότι παντού υπέρχει το design σε μια απλή και απέριττη μορφή. Η φιλοσοφία του democratic design που βλέπει κανείς στο ΙΚΕΑ φαίνεται να υπάρχει σε όλη τη χώρα.<br />
<br />
<a href="http://2.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SxtkqT6zjmI/AAAAAAAAAJw/OdF-uG34LI0/s1600-h/gothenburg11.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SxtkqT6zjmI/AAAAAAAAAJw/OdF-uG34LI0/s320/gothenburg11.jpg" /></a>Την Τρίτη βγήκα για λίγο τρέξιμο στην παραλία μπροστά από το ξενοδοχείο και προς τα ανατολικά. Η θερμοκρασία ήταν μείον 2 καθώς είχε ξαστεριά και φεγγάρι. Έτρεξα στην προκυμαία περίπου 4 χιλιόμετρα έως το Chalmers University και λίγο ακόμα παρακάτω και μετά γύρισα. Τι να πω; Ότι είναι πανέμορφα κι ας είχε τόσο κρύο; Ότι η αρχιτεκτονική είναι παρούσα παντού; Ότι οι άνθρωποι ότι τους στέρησε η φύση σε ομορφιά το φτιάξαν μόνοι τους. Ότι δεν μπορείς να χαρείς αυτά που βλέπεις, γιατί σε πιάνει κατάθλιψη σκεπτόμενος τις αναλογίες; Εδώ ή θα έχουμε κάποιο απέραντο σκουπιδαριό και χαβούζα αν η περιοχή δεν είναι ανεπτυγμένη, ή αν έρθει η πολυπόθητη ανάπτυξη δεν θα μπορείς να περπατήσεις από τις καφετέριες τα φαγάδικα και τις μηχανοκίνητες ορδές των νεοελλήνων. Ανάθεμα την κρίση μου.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/Sxtk4RwTwEI/AAAAAAAAAJ4/pXCPoyXaGjg/s1600-h/gothenburg12.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/Sxtk4RwTwEI/AAAAAAAAAJ4/pXCPoyXaGjg/s200/gothenburg12.jpg" /></a><a href="http://2.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/Sxtk-A100ZI/AAAAAAAAAKA/7F0k5d_h0-I/s1600-h/gothenburg13.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/Sxtk-A100ZI/AAAAAAAAAKA/7F0k5d_h0-I/s200/gothenburg13.jpg" /></a><br />
</div><br />
Ένα άλλο ενδιαφέρον στη Σουηδία είναι ότι δεν έχουν κουρτίνες. Το ίδιο έχω δει και στην Ολλανδία. Τρέχοντας λοιπόν στην προκυμαία δίπλα από σπίτια βλέπεις σκηνές από τη ζωή των ανθρώπων που κάνουν το τρέξιμο να μοιάζει με ταινία. Ένα ζευγάρι που βλέπει τηλεόραση, δυο παιδιά που παίζουν με τον μπαμπά τους, κάποιος ανοίγει ένα κρασί, κάποιος άλλος μαγειρεύει. Τι άνθρωποι είναι αυτοί που δεν φοβούνται να εκτεθούν; Μάλλον καλύτεροι από μας. Κι αν μου πεί κανείς ότι αυτοκτονούν και έχουν αλκοολισμό κλπ κλπ, θα πώ ας είχαμε εδώ 10 ώρες συνολικά ηλιοφάνεια το μήνα και θα βλέπαμε πόσοι θ' άντεχαν.<br />
<br />
Την Πέμπτη δεν είχα πολύ χρόνο κι έτρεξα ένα 45λεπτο στον διάδρομο του ξενοδοχείο. Στη μισή ώρα είχα βαρεθεί. Και δεν βγάζω τα παπούτσια λέω. Ακόμα και στον διάδρομο το ξυπόλυτο τρέξιμο έχει ενδιαφέρον. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SxtlO6Vq5SI/AAAAAAAAAKI/mY4JTWNQznc/s1600-h/gothenburg14.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SxtlO6Vq5SI/AAAAAAAAAKI/mY4JTWNQznc/s200/gothenburg14.jpg" /></a><a href="http://3.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SxtlVee4JCI/AAAAAAAAAKQ/7zde4pd2tqw/s1600-h/gothenburg18.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SxtlVee4JCI/AAAAAAAAAKQ/7zde4pd2tqw/s200/gothenburg18.jpg" /></a><br />
</div><br />
Την Παρασκευή το πρωί είπα να κάνω καμιά ανηφόρα οπότε έτρεξα στα δυτικά και διέσχισα την κρεμαστή γέφυρα. Η μεγάλη γερανογέφυρα του ναυπηγείου έχει διατηρηθεί και είναι το landmark της περιοχής ενώ μια μικρότερη ράμπα καθέλκυσης είναι παρκάκι. Ας μην πω άλλα. Κάθε φορά που έρχομαι από το εξωτερικό με πιάνει κατάθλιψη με την κατάντια μας. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SxtlelCcxpI/AAAAAAAAAKY/4grgE-bzExA/s1600-h/gothenburg17.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SxtlelCcxpI/AAAAAAAAAKY/4grgE-bzExA/s200/gothenburg17.jpg" /></a><a href="http://2.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SxtlkaEn1AI/AAAAAAAAAKg/5mIaJWToq5g/s1600-h/gothenburg15.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SxtlkaEn1AI/AAAAAAAAAKg/5mIaJWToq5g/s200/gothenburg15.jpg" /></a><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://4.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/Sxtlwy3PCOI/AAAAAAAAAKo/pQ5AG9g6J38/s1600-h/gothenburg16.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/Sxtlwy3PCOI/AAAAAAAAAKo/pQ5AG9g6J38/s320/gothenburg16.jpg" /></a><br />
</div><br />
<iframe width="425" height="350" frameborder="0" scrolling="no" marginheight="0" marginwidth="0" src="http://maps.google.com/maps/ms?ie=UTF8&hl=en&t=h&msa=0&msid=109227490272112208236.00047a0b0aa298766fbd8&ll=57.704147,11.953125&spn=69.250044,149.414063&z=13&output=embed"></iframe><br /><small>View <a href="http://maps.google.com/maps/ms?ie=UTF8&hl=en&t=h&msa=0&msid=109227490272112208236.00047a0b0aa298766fbd8&ll=57.704147,11.953125&spn=69.250044,149.414063&z=2&source=embed" style="color:#0000FF;text-align:left">Gothenburg</a> in a larger map</small>Λάμπρος Ρόρρηςhttp://www.blogger.com/profile/13769692574747394126noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3996367919444900680.post-29369017360212404772009-11-26T22:20:00.000+02:002010-03-08T19:59:44.827+02:00Barefoot running ή ξυπόλυτο τρέξιμο #2<div style="text-align: justify;">Τις τελευταίες δύο εβδομάδες ανατράπηκε πλήρως το πρόγραμμά μου καθώς μια μίνι ανακαίνιση στο σπίτι μου με αφορμή την εγκατάσταση αερίου, κυριολεκτικά με έπνιξε στις δουλειές. Όλα αυτά σε συνδυασμό με ένα επικείμενο ταξίδι στο εξωτερικό και τις αυξημένες επαγγελματικές υποχρεώσεις δεν μου επέτρεψαν να αθληθώ. Παρόλα αυτά βρήκα λίγο χρόνο να ψάξω λίγο παραπάνω το θέμα του τρεξίματος.<br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Ψάχνοντας λοιπόν για το Barefoot running (αναρωτιέμαι αν είναι δόκιμος όρος το ξυπόλυτο τρέξιμο στα ελληνικά) έπεσα πάνω στο βιβλίο <a href="http://www.amazon.com/Born-Run-Hidden-Superathletes-Greatest/dp/0307266303/ref=sr_1_1?ie=UTF8&s=books&qid=1257975302&sr=8-1">Born To Run</a> του Christopher McDougall. Παράγγειλα το βιβλίο από το Amazon και μόλις το διαβάσω θα γράψω τις εντυπώσεις μου. Μέχρι τότε όμως μπορείτε να δείτε αυτό το βίντεο το οποίο είναι από παρουσίαση του βιβλίου από τον συγγραφέα στην Google.<br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><object height="340" width="560"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/Y_usxrvKvus&hl=en_US&fs=1&"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/Y_usxrvKvus&hl=en_US&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="560" height="340"></embed></object><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Το βιβλίο πραγματεύεται τα της φυλής <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Tarahumara">Tarahumara</a> η οποία κατοικεί στο ΒόρειοΔυτικό Μεξικό και τα μέλη της οποίας έχουν καταπληκτική δεινότητα στους δρόμους αντοχής, η μάλλον υπεραποστάσεις (100 μίλια και βάλε). Και φυσικά όλα αυτά μόνο με σανδάλια σε κατσάβραχα.<br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Η βασική ιδέα που προβάλλεται πίσω από αυτήν την ικανότητα, η οποία σύμφωνα με τον συγγραφέα είναι χαρακτηριστική του είδους μας και όχι μόνο της συγκεκριμένης φυλής, είναι ότι η ικανότητα των ανθρώπων να τρέχουν πολύ μεγάλες αποστάσεις, προέκυψε στην διάρκεια της εξέλιξης και ίσως να ήταν το εξελικτικό πλεονέκτημα που μας έκανε αυτό που είμαστε.<br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Συγκεκριμένα η ανάπτυξη των χαρακτηριστικών του σώματος μας, μεγάλος εγκέφαλος, μεγάλο σώμα, μικρά δόντια κλπ φαίνεται να οφείλεται εκτός των άλλων και σε μια δίαιτα πλούσια σε πρωτεΐνες. Αυτή μπορεί να προέρχεται από το κυνήγι. Πως όμως κυνηγούσαν οι πρώτοι άνθρωποι αν δεν έιχαν όπλα; Από την εποχή του Αυστραλοπιθήκου έως την εμφάνιση των πρώτων πρωτόγονων όπλων (λαξευμένες πέτρες) πέρασαν κοντά 1.800.000 χρόνια. Φαίνεται λοιπόν πως ο άνθρωπος έχει ταλέντο στις μεγάλες έως πολύ μεγάλες αποστάσεις. και μπορεί να κυνηγάει ένα ζώο πολύ πιο γρήγορο από αυτόν μέχρι να το εξουθενώσει. Και μάλιστα είναι πολύ λίγα τα υπόλοιπα ζώα που μπορούν να κάνουν το ίδιο πράγμα. Κυρίως άλογα σκύλοι λύκοι κλπ. Είναι εντυπωσιακό αλλά ένας άνθρωπος μπορεί κυριολεκτικά να σκάσει ένα ελάφι αν το κυνηγάει μετά από μερικές ώρες. Ο λόγος φαίνεται να είναι μια ανεπτυγμένη αερόβια ικανότητα συν πολύ καλή ρύθμιση θερμοκρασίας μέσω του μηχανισμού εφίδρωσης. Παραθέτω μερικούς ενδιαφέροντες συνδέσμους:<br />
</div><div style="text-align: justify;"><a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Persistence_hunting">http://en.wikipedia.org/wiki/Persistence_hunting </a>, <a href="http://seedmagazine.com/content/print/the_running_man_revisited/">The Running Man, Revisited</a><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
Και ένα τμήμα από ντοκυμαντέρ όπου φαίνεται αυτός ακριβώς ο τρόπος κυνηγιού<br />
<object width="480" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/9wI-9RJi0Qo&hl=en_US&fs=1&rel=0"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/9wI-9RJi0Qo&hl=en_US&fs=1&rel=0" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object><br />
</div><div style="text-align: justify;">Τελικά τα αθλήματα αντοχής είναι στενά συνδεδεμένα με το πεπρωμένο μας. Δεν φταίω εγώ που έχω τρελαθεί με αυτά. Είναι στο DNA μας.<br />
</div>Λάμπρος Ρόρρηςhttp://www.blogger.com/profile/13769692574747394126noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3996367919444900680.post-17861380052024171672009-11-11T23:43:00.001+02:002010-03-08T19:59:44.828+02:00Barefoot running?<div style="text-align: justify;">ή περίπου barefoot.<br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Και εξηγούμαι. Αγόρασα ένα ζευγάρι <a href="http://lambros-rorris.blogspot.com/2009/10/vibram-fivefingers-kso.html">Vibram FiveFingers</a> γιατί μου κίνησαν πολύ την περιέργεια. Τα δοκίμασα μόνο μία φορά για ένα χιλιόμετρο πολύ χαλάρα και μου άρεσαν αρκετά. Κυρίως όμως λόγω του επικείμενου <a href="http://x-poros.gr/">X-poros</a> δεν τα ξαναφόρεσα φοβούμενος πιθανό τραυματισμό.<br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Έως το προηγούμενο Σάββατο. Αφού λοιπόν δεν υπάρχει κανένας αγώνας σύντομα αποφάσισα να κάνω κάποιους πειραματισμούς. Κυρίως όσον αφορά το τρέξιμο. Και αυτό γιατί είμαι πεπεισμένος ότι υπάρχει σωστή και λάθος τεχνική στο τρέξιμο. Διάβασα και για την <a href="http://www.posetech.com/">Pose Method</a> καθώς και τις τελευταίες θεωρίες για τα αθλητικά παπούτσια. Που ούτε λίγο ούτε πολύ συμπεραίνουν ότι όσο πιο ακριβά και όσο πιο "καλά" (βλέπε cushioning) είναι τα παπούτσια τόσο πιο μεγάλος κίνδυνος τραυματισμού. Βέβαια σε όλα πρέπει να είναι επιφυλακτικός κανείς γιατί οι θεωρίες έρχονται και παρέρχονται. Πάντως η Pose method μου άρεσε σαν ιδέα γιατί μου θύμιζε το <a href="http://www.totalimmersion.net/">Total Immersion</a> στην κολύμβηση από το οποίο έχω πολύ καλή εμπειρία. Θα έλεγα ότι είναι το ανάλογο του στο τρέξιμο. Οπότε είχα αποφασίσει να πειραματιστώ με αυτήν. Επειδή είμαι σε φάση αδράνειας και ξεκούρασης δεν είχα ξεκινήσει ακόμα. Η pose method θα έλεγα φλερτάρει με το barefoot καθώς προσπαθεί να μιμηθεί το στυλ που θα είχε κανείς αν δεν φόραγε παπούτσια. Άλλωστε οι απαιτήσεις της είναι πολύ λιτές όσον αφορά τα παπούτσια.<br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Κι έτσι φτάνουμε στο προηγούμενο Σάββατο. Θα έβγαινα για τρέξιμο στο βουνό. "Και δεν παίρνω τα FiveFingers..." σκέφτηκα. Η ιδέα μου άρεσε. Αφού δεν είχα κανέναν αγώνα ή κοντινό στόχο ας βάλω λίγη ποικιλία. Πήρα μαζί μου και το Camelbak όπου έβαλα τα Trabuko. Το σχέδιο ήταν να κάνω μονοπάτια στο Σειχ Σου. Θα ξεκίναγα με τα FiveFingers και θα άλλαζα παπούτσια στο 2ο - 3ο χλμ. Όλοι λένε να αρχίζεις σιγά σιγά καθώς το πόδι δεν είναι μαθημένο. Άσε που το Σειχ Σου έχει και μπόλικη πέτρα. Ξεκίνησα λοιπόν και μετά από πέντε λεπτά περπάτημα άρχισα το τρεξιματάκι. Σίγουρα τα πετραδάκια τα νιώθεις αλλά δεν μπορώ να πω ότι πονάς. Σε λίγο μπήκα στο ανηφορικό μονοπάτι, και καθώς η ταχύτητα έπεσε τα πράγματα έγιναν πολύ καλύτερα. Το πέλμα πλέον αγκαλιάζει το έδαφος, τα βράχια και τις ρίζες. Δεν πονάω. Μόνο λίγο προσοχή μη σκοντάψω πουθενά και χτυπήσω κανένα δάχτυλο. Νιώθω να δουλεύουν μύες που ήταν σε απραξία για όλη μου τη ζωή. Αποφάσισα να κάνω όλη την ανηφόρα έτσι, και στην κατηφόρα να βάλω παπούτσια. Στο τέταρτο χιλιόμετρο ξανάλλαξα απόφαση. Θα κατέβαινα κιόλας. Είχα ενθουσιαστεί. Το κατέβασμα ήταν ακόμα καλύτερο! Ποτέ δεν μπορούσα να βρω ρυθμό στο κατέβασμα. Ή θα πάω πολύ γρήγορα και δεν το ελέγχω ή πολύ αργά και διαρκώς φρενάρω. Και στις δύο περιπτώσεις έχω δυνατά τραντάγματα και την εντύπωση ότι δεν ορίζω το σώμα μου. Κι όμως με τα FiveFingers βρήκα ρυθμό. Πολύ μικρά βηματάκια σχεδόν χοροπηδώντας. Τα γόνατα διαρκώς λυγισμένα και το κέντρο βάρους χαμηλά. Όπως λένε ότι πρέπει να τρέχεις. Μόνο που δεν προσπαθούσα, μου έβγαινε από μόνο του. Σαν κατσικάκι ένιωθα. Τι κι αν οι πέτρες έκαναν άγριο μασάζ στα πέλματα μου. Δεν με ένοιαζε. Μόνο δύο φορές πάτησα πέτρες αρκετά αιχμηρές που με τίναξαν σαν ρεύμα. Ακούμπησε κάποιο νεύρο.<br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Μ' αυτά και μ' αυτά έτρεξα 8 χλμ κυρίως μονοπάτια. Μπορώ να πω ότι ήταν το πιο ευχάριστο τρέξιμο που έχω κάνει ποτέ. Καθ όλη τη διάρκεια δεν ένιωσα ούτε ένα τσίμπημα σε γόνατο. Εντυπωσιάστηκα. Ήθελα να τρέξω κι άλλο αλλά η λογική μου με σταμάτησε. <br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Όλη την υπόλοιπη μέρα ένιωθα τα πέλματα μου αναμμένα. Αλλά δεν πονούσα. Την επομένη βγήκα κι έκανα 12 χλμ στο βουνό με παπούτσια. Δεν ήταν τόσο διασκεδαστικά. Πάντως ένιωθα τα πόδια μου πιασμένα από την προηγούμενη σε μέρη που δεν είχαν ξαναπιαστεί ποτέ, κυρίως χαμηλά.<br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Έχω ενθουσιαστεί. Θα το συνεχίσω να δω τι θα βγει. Ελπίζω όχι τραυματισμός. Σιγά σιγά. Δυστυχώς μέσα στη βδομάδα είμαι πνιγμένος από υποχρεώσεις και δεν μπορώ να βγω ξανά. Βράδυ με φώτα φοβάμαι, μη σκοντάψω και σπάσω κανένα δάχτυλο. Το Σαββατοκύριακο που θα ξαναβγώ θα βγάλω και καμιά φωτογραφία. Θα προσπαθήσω να είμαι και πιο συντηρητικός. Οι μεγάλοι ενθουσιασμοί μπορεί να φέρουν μεγάλες απογοητεύσεις. Έκανα και το σχετικό search στο δίκτυο και βλέπω ότι υπάρχει πολύς κόσμος που την είδε αλλιώς. Παράγγειλα βέβαια και το <a href="http://www.amazon.com/Born-Run-Hidden-Superathletes-Greatest/dp/0307266303/ref=sr_1_1?ie=UTF8&s=books&qid=1257975302&sr=8-1">Born to Run</a>.<br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Τι να πω. Δεν μου 'φτανε το τρίαθλο, τώρα έχω κι αυτό. Η χρονιά εξελίσσεται άκρως ενδιαφέρουσα!<br />
</div>Λάμπρος Ρόρρηςhttp://www.blogger.com/profile/13769692574747394126noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3996367919444900680.post-4139954549390198672009-11-09T23:20:00.001+02:002009-11-11T21:50:51.877+02:00Χ-POROS FashionΕπειδή το καλό πρέπει να λέγεται και η προσπάθεια να επιβραβεύεται, επανέρχομαι στον X-Poros με αφορμή το T-shirt του αγώνα.<br />
<br />
<br />
Λόγω κάποιας καθυστέρησης στην εκτέλεση της παραγγελίας, το T-shirt δεν ήταν έτοιμο κατά τη διάρκεια του αγώνα, και ο διοργανωτής δεσμεύτηκε να μας το στείλει ταχυδρομικά. Κι έτσι και έγινε. Πριν μερικές μέρες έλαβα την ειδοποίηση από το ταχυδρομείο. Επειδή το είχα ξεχάσει, αναρωτιόμουν τι να ήταν, καθότι με τις πολλές παραγγελίες από το Internet έχω ψιλοχάσει τη μπάλα με τα δέματα.<br />
<br />
<br />
Όταν είδα το όνομα Κώστας Σαπουνάκης στη θέση του αποστολέα χάρηκα. Χάρηκα όχι μόνο για το μπλουζάκι που ήρθε αλλά και για την ανάμνηση του αγώνα που ανασύρθηκε από τη μνήμη μου. Μα ακόμα περισσότερο χάρηκα όταν άνοιξα το δέμα και το είδα. Συνήθως τα T-shirt των αγώνων είναι από άσχημα έως βαρετά. Μάλλον οι διοργανωτές εξουθενωμένοι από την προσπάθεια διοργάνωσης, αντιμετωπίζουν το θέμα του αναμνηστικού T-shirt με διάθεση διεκπεραιωτική. Εδώ όμως ο Κωστής φάνηκε μερακλής. Φρόντισε τον αγώνα του μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια. Μπράβο!<br />
<div><br />
</div><div><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SviHcY3o0FI/AAAAAAAAAJo/0MsuH9BEt7A/s1600-h/x-poros-tshirt11.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/_odoeVutjMZo/SviHcY3o0FI/AAAAAAAAAJo/0MsuH9BEt7A/s640/x-poros-tshirt11.jpg" /></a><br />
</div>Λάμπρος Ρόρρηςhttp://www.blogger.com/profile/13769692574747394126noreply@blogger.com3