8 Μαΐ 2010

Αϊγιωργίτικο μονοπάτι

Πάλι μπλέχτηκα με τις δουλειές και δεν έγραψα στο blog.

Χρωστάω τις εντυπώσεις μου από το Αϊγιωργίτικο μονοπάτι. Ο αγώνας έγινε στις 25 Απριλίου στον Άγιο Γεώργιο Γρεβενών.

Πρώτα απ΄όλα να αναφερθώ στον αγώνα προσανατολισμού που έγινε την προηγούμενη ημέρα.
Από καιρό ήθελα να πάω σε έναν αγώνα προσανατολισμού, και η συγκεκριμένη εκδήλωση ταίριαξε γάντι. Για όσους δεν ξέρουν, ο αγώνας έχει ως εξής. Σου δίνουν χάρτη και πυξίδα και πρέπει να περάσεις από συγκεκριμένα σημεία και να τρυπήσεις την καρτέλα σου. Νικάει όποιος κάνει τη διαδρομή στον μικρότερο χρόνο. Έψησα και την κορούλα μου να τον τρέξουμε μαζί για να μπαίνει κι αυτή στο  νόημα σιγά σιγά. Η απόσταση ήταν περίπου 2 χλμ, αλλά η λάσπη έκανε ακόμα και το περπάτημα λίγο δύσκολο, οπότε είχαμε και λίγη γκρίνια. Κατά τ' άλλα μου φάνηκε αρκετά εύκολο, δεν χρειαζόταν πυξίδα (τουλάχιστον στον μικρό) καθώς τα σημεία ήταν κοντά στους χωματόδρομους που ήταν πάνω στον χάρτη.

Αν θα ήθελε κανείς να τον τρέξει γρήγορα, θα πρέπει να έχει ενδιαφέρον η απόφαση που πρέπει να πάρεις για το πώς να κινηθείς. Αν θα κόψεις δηλαδή ευθεία ή αν θα πας από τη πιο βατή διαδρομή κι ας βάλεις λίγο παραπάνω απόσταση.

Γενικά πολύ θετική η πρώτη μου εντύπωση. Το φθινόπωρο θα επαναληφθεί. Και σαν προπόνηση θα είναι ωραία γιατί είναι μικρές προσπάθειες μεγάλης έντασης από σημείο σε σημείο αλλά πρέπει να δουλεύει και το μυαλό! 
Για περισσότερες πληροφορίες orienteering.org.gr


Την Κυριακή ήταν ο μεγάλος αγώνας. 28 χλμ, 1200 υψομετρική. Εδώ να σημειώσω ότι και αυτός ο αγώνας δεν είναι σε βουνό αλλά σε λοφώδη έκταση. Κάτι σαν τη Σφενδάμη δηλαδή αλλά στο πιο άγριο και πιο δύσκολο. Για κάποιον που έχει τρέξει την Σφενδάμη να φανταστεί  ότι οι λόφοι είναι ας πούμε δυο φορές ψηλότεροι. Οπότε και οι ανηφόρες είναι πιο δύσκολες και οι κατηφόρες κλπ.

Ο αγώνας ξεκίνησε στις 11:00 που είναι πολύ αργά νομίζω για τέτοιον αγώνα. Ο καιρός ήταν πολύ καλός, οπότε σε όλη τη διαδρομή μετάνιωνα που δεν πήρα αντηλιακό μαζί μου.  Αν και είχε βρέξει πολύ τη Παρασκευή το βράδυ προς Σάββατο, δεν είχε πολλή λάσπη. Απ' την άλλη δεν ήταν και ξερό το χώμα οπότε τα βήματα ήταν λίγο βαριά. Το τοπίο ήταν πολύ ωραίο με συνεχείς εναλλαγές, και το βασικότερο στοιχείο του αγώνα είναι ότι είναι σχεδόν όλος σε μονοπάτι. Πολύ λίγα κομμάτια είναι σε χωματόδρομο βατό από αυτοκίνητο. Το μονοπάτι πάει διαρκώς πάνω κάτω, και ούτε που θυμάμαι πόσα ρέματα και νερά περάσαμε.


Η διοργάνωση παραπάνω από άψογη.  Τροφοδοσίες κάθε περίπου 5 χλμ με ισοτονικά αλμυρά κλπ, και σήμανση για τυφλούς (δε χανόσουν με τίποτα),

Ξεκίνησα τον αγώνα συντηρητικά καθώς είναι η μεγαλύτερη απόσταση που έχω τρέξει, και καλά έκανα, γιατί στο τέλος ζορίστηκα λίγο. Λίγο τα χιλιόμετρα, λίγο η ζέστη λίγο η λάσπη με έπιασε μια κούραση. Αλλά πάνω στη ώρα έφτασα στον τερματισμό σε 4:03.


Ωραίος αγώνας, μπορεί να μην είναι "βουνό" αλλά το πολύ μονοπάτι σε ανταμείβει.

Άλλοι ανεβαίνουν κι άλλοι κατεβαίνουν

Ό δασωμένος λόφος στο βάθος είναι στον Άγιο Γέωργιο 
απ' το 12 χλμ περίπου

Self-portrait :)

Πολύ όμορφα τοπία

...και καλιτεχνικές ανησυχίες

3 σχόλια:

  1. Μπράβο βρε Λάμπρο!! Τους έχεις πάρει όλους μρ την σειρά ... Άεθλος next ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ετσι σκόπευα αλλά σήμερα είδα ότι έκλεισαν οι συμμετοχές!!!

    Θα πάρω αύριο τλφ να κλαυτώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ναι αλλά δεν θα εμφανιστούν όλοι όσοι δήλωσαν, σίγουρα θα έχει θέσεις αυθημερόν

    ΑπάντησηΔιαγραφή