31 Αυγ 2009

Σχίνιαθλο, Το πρόγραμμα προπόνησης μου

Όταν αποφάσισα αν τρέξω το Σχίνιαθλο, επειδή ήμουν πολύ ανασφαλής για το αν θα τα καταφέρω, ξεκίνησα κάνοντας ένα τεστ. Έτρεξα ένα περίπου σπριντ τρίαθλο μόνος μου. Μάλλον ανορθόδοξο γι αρχή αλλά τι να κάνουμε. Τα αποτελέσματα ήταν ενθαρρυντικά. Κολύμπησα 500 μέτρα σε κάτι παραπάνω από 10 λεπτά, ποδηλάτησα 24 χλμ σε 48 λεπτά και μετά έτρεξα 4.5 χλμ σε 30 λεπτά. Όλα αυτά όχι σε ρυθμό αγώνα αλλά συγκρατημένα.

Μετά το τεστ ενθουσιάστηκα. Πήρα την απόφαση να κατέβω στο σπριντ. Το συζητούσα με τον Αλέξη και έλεγα ότι καλά θα ήταν να πήγαινα και στον ψυχοβγάλτη αλλά 20 χλμ τρέξιμο σε 6 βδομάδες δεν το' χα. Τότε μου πε "Μα είναι 15χλμ το τρέξιμο".

Εκείνη τη στιγμή πάρθηκε η απόφαση. Στόχος σίγουρος το σπριντ, προπόνηση για τον ψυχοβγάλτη και βλέπουμε.

Ο ψυχοβγάλτης είναι 1.5 χλμ κολύμπι, 60 χλμ ποδήλατο και 15 χλμ το τρέξιμο. Άνοιξα το βιβλίο Training Plans for Multisport athletes και άρχισα να ψάχνω. Καθώς ο ψυχοβγάλτης στέκεται ανάμεσα στο Ολυμπιακό και το Half-Ironman κοίταξα αυτά τα προγράμματα. Είχε ένα για Ολυμπιακό σε 6 εβδομάδες το οποίο μου φάνηκε εξαιρετικά εύκολο έως αστείο. Καλό σημάδι. Μετά πήγα στο Half σε 12 βδομάδες. Αυτό μάλιστα. Έως 10 ώρες ανά βδομάδα η δυσκολότερη εβδομάδα. Κάτι τέτοιο θα προσάρμοζα. Κι έτσι έφθασα εδώ.

Δευτέρα - Τετάρτη - Παρασκευή κολύμπι. 1.5-2.0 χλμ. Φροντίζω το 1.5 χλμ να είναι συνεχόμενο για να συνηθίσω την απόσταση. Δεν κάνω drills γιατί τέτοια ώρα τέτοια λόγια. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος τι να κάνω για να γίνω ταχύτερος οπότε μένω σε αυτά που ξέρω και απλά εξοικειώνομαι με την απόσταση.

Τρίτη - Πέμπτη τρέξιμο στο βουνό. Τρίτη σε μονοπάτι και πέμπτη σε δασικό. Τρέχω στο βουνό γιατί στο βουνό μου αρέσει. Σκόπευα της τρίτης να είναι πιο δυνατό και της πέμπτης χαλαρό με κάποια intervals γρήγορα, αλλά δυστυχώς την τελευταία Πέμπτη ενθουσιάστηκα πήγα για ρεκόρ, και την άλλη μέρα ένοιωσα το πρώτο ανεπαίσθητο τσίμπημα στο γόνατο. Ο λόγος που έβαλα τρέξιμο και τις δύο μέρες είναι ότι αυτό είναι το αδύνατο σημείο και θέλω να βελτιώσω.

Σάββατο brick. Το τελευταίο Σάββατο έκανα 25 χλμ ποδήλατο 11 χλμ τρέξιμο. Νομίζω είναι μεγαλύτερο από όσο θα έπρεπε (σύμφωνα τουλάχιστον με το βιβλίο) αλλά έπρεπε να δοκιμάσω να δω αν μπορώ να βγάλω τον ψυχοβγάλτη. Άτιμη ψυχολογία.

Κυριακή κάνω βασική αντοχή στο ποδήλατο με στροφάρισμα 90+ όπου μπορώ (δεν κάνω σε flat). Έφτασα 3 ώρες χθες.

Πάνω κάτω αυτό είναι. Προσπαθώ να μην ενθουσιάζομαι και φορτώνω, γιατί φοβάμαι τα γόνατα αλλά δεν το καταφέρνω πάντα. Η προπόνηση του Σαββάτου όμως με ανέβασε πάλι. Μετά το τσίμπημα στο γόνατο την Παρασκευή το πρωί, ξεκίνησα το σαββατιάτικο τρέξιμο μαγκωμένος, αφού είχα στροφάρει σαν τρελός στο ποδήλατο να το ζεστάνω. Έτρεξα με μικρό ταχύ βηματισμό σε χωμάτινο και ελαφρώς αμμώδες τερέν στην παραθαλάσσια περιοχή του ποταμού Επανωμής. 11 χλμ σε ρυθμό 6.5 λεπτά ανά χλμ και το γόνατο δεν έκανε κίχ. Ευτυχώς. Μετά βέβαια τα πόδια ψηλά και πάγος στα γόνατα για τον φόβο των Ιουδαίων.

Έπιασα 8,5 ώρες την προηγούμενη εβδομάδα. Καλά είναι.

Αυτή τη βδομάδα λέω να συγκρατηθώ. Έχω αρχίσει να νιώθω και την κούραση. Τέταρτη εβδομάδα άλλωστε. Μάλλον το αυριανό τρέξιμο το κάνω χαλαρό ΜΤΒ. Το πρόβλημα είναι ότι και η άλλη βδομάδα είναι κουτσή λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων. Θα κάνω μετατροπές. Γιατί καλά τα λένε τα βιβλία αλλά η ζωή δεν πάει με κύκλους των 4 εβδομάδων.

Μέχρι τώρα καλά πάνε τα πράγματα. Ελπίζω τουλάχιστον. Αν προστατέψω τα γόνατα... το' χω.

Βουρ για τον ψυχοβγάλτη.

28 Αυγ 2009

1, 2, 3, 4, εεε.. 4 μήπως το ξανάπα το 4;

Review για το SportCount Chrono 100 (a summary in english at the end of the post)

Ένα πρόβλημα που ανακάλυψα όταν άρχισα να κολυμπάω σε πισίνα, είναι το πόσο εκνευριστικό είναι να μετράς στροφές. Δοκίμασα σε 5αδες σε 10δες και ό,τι άλλο μπορούσα να σκεφτώ, αλλά το να κολυμπάς και όλη την ώρα να σκέφτεσαι ένα νούμερο που όλο πάει να σου φύγει απ' το μυαλό ή προσπαθεί να αυξηθεί αυθαίρετα πρίν έρθει η ώρα του, μπορεί να σε τρελλάνει. Τουλάχιστον εμένα.
Έτσι κατέληξα να κολυμπάω με τον χρόνο. Τόσο περίπου θέλω για τα 100 μέτρα οπότε κατ' αναλογία έβγαζα την απόσταση.
Τώρα όμως που αποφάσισα να αγωνιστώ στην κολύμβηση (για το τρίαθλο πάντα) και πήρα το πράγμα στα σοβαρά (τρομάρα μου), ήθελα να ξέρω.
Σε πόσο χρόνο κάνω τα 1500 μέτρα;
Πάντως να μετρήσω μέχρι τα 30, αδύνατον!
Έτσι έψαξα και αγόρασα τό
SportCount Chrono 100 από εδώ. Το είχα σε 3 μέρες!
Είναι ένα μικρό χρονόμετρο που φοριέται στο δάκτυλο κι έτσι μπορείς να το χειριστείς με το ένα χέρι. Είναι πολύ βολικό. Σε κάθε στροφή πατάς το κουμπί και καταγράφεται η στροφή και ο χρόνος. Το συγκεκριμένο μοντέλο μάλιστα (το καλύτερο της σειράς) έχει μνήμη με τους χρόνους εκατό στροφών. Αυτό είναι πολύ χρήσιμο αν προσπαθείς να βελτιώσεις την ταχύτητα σου και θέλεις τους χρόνους των στροφών. Aλλά και αν κατά λάθος ξεχάσεις να πατήσεις το κουμπί σε κάποια στροφή, απλά βλέποντας τους χρόνους το καταλαβαίνεις, και έτσι μπορείς πάντα να υπολογίσεις την σωστή συνολική απόσταση. Δεν το έχω πολύ καιρό για να μπορώ να κρίνω την αξιοπιστία του αλλά φαίνεται καλοφτιαγμένο. Επιτέλους το μυαλό μου ελευθερώθηκε.
Και τα 1500 τα κάνω σε 32':30" :) (σε 25αρα πισίνα)


A quick summary in English.
If you are tired and frustrated by counting laps in the pool SportCount will make your life easier. Very easy operation, and you don't even feel it while swimming. Go for the top of the line model which can store lap times. Very handy if you try to improve your speed. Also if you forget to press the button on a lap, you can find it out when reviewing the lap times. So you can be sure both for the distance and the time. I really like it.

Επόμενος στόχος Σχίνιαθλο

Στα προηγούμενα 5 χρόνια ασχολήθηκα με την ποδηλασία κυρίως. Από κάποια στιγμή και μετά όμως άρχισα να γλυκοκοιτάζω και το τρέξιμο. Η αλήθεια είναι πως αυτά τα δύο είναι ξαδελφάκια.

Η αφορμή για να αρχίσω να τρέχω ήταν κάποια ταξίδια στο εξωτερικό. Όπως και να το κάνεις το τρέξιμο βολεύει πολύ. Παίρνεις μαζί σου ένα ζευγάρι παπούτσια ένα σορτσάκι και όπου κι αν βρεθείς κάνεις μια ωραία βόλτα ξεδίνεις και βλέπεις και ωραία μέρη (σ' αυτή τη διάσταση θα αναφερθώ σε άλλο post).  Έτσι κατέληξα να μπορώ να τρέχω με άνεση 5 χλμ στο βουνό. Και στο τρέξιμο το βουνό το προτιμώ.
Ε, αν κάνεις ποδήλατο και τρέχεις μετά δεν θέλει πολύ για να πάει το μυαλό σου στο πονηρό. Τρίαθλο. Εγγυημένος πόνος. Πολλές ενδορφίνες ! 
Το κολύμπι βέβαια είναι ένα πρόβλημα, γιατί αν δεν έχεις τεχνική (που δεν έχεις αν δεν είσαι κολυμβητής) αφρίζεις τα νερά χωρίς αποτέλεσμα. Ας είναι καλά το internet και πάλι, βρήκα πληροφορίες και τον τρόπο και έμαθα να κολυμπάω αξιοπρεπώς.

Κι έτσι φτάσαμε εδώ. Οι μεγαλύτερες αποστάσεις που έχω κάνει είναι 256 χλμ στο ποδήλατο (Αθήνα - Σπάρτη, Σπαρτακιάδα του 2007), 25 χλμ τρέξιμο σε βουνό, και 2,5 χλμ κολύμπι.
Συμπληρώνοντας λοιπόν αυτόν τον κύκλο των 5 ετών είπα να αρχίσω έναν καινούργιο με καινούργιους στόχους. Τι καλύτερο λοιπόν από ένα τρίαθλο. Κι αν είναι και κοντά χρονικά ακόμα καλύτερα (είναι που έβαλα και μερικά κιλά τους τελευταίους μήνες).


Σχίνιαθλο λοιπόν. 26-27 Σεπτεμβρίου. Την απόφαση την πήρα πριν δύο εβδομάδες, σκάρωσα ένα πρόγραμμα προπονήσεων με βάση το βιβλίο Training Plans for Multisport Athletes (για review επιφυλάσσομαι μετά τον αγώνα), και να 'μαι στην τρίτη εβδομάδα της προπόνησης. Νιώθω καταπληκτικά, τα χιλιόμετρα βγαίνουν και αν και σχεδίαζα να κάνω την μικρή απόσταση (sprint 750, 20, 5), έχουν αρχίσει και μου μπαίνουν πολύ κακές ιδέες.

27 Αυγ 2009

Κάτι κουρασμένα παλικάρια

Ταινία της Φίνος Φίλμ με πρωταγωνιστή τον αείμνηστο Λάμπρο Κωσταντάρα.
Υπόθεση: ένας νεανίζων πενηντάρης... κλπ κλπ

Ακόμα πενηντάρης δεν είμαι αλλά καμιά φορά μου θυμίζω τον ήρωα της ταινίας που δεν λέει να το βάλει κάτω.
Πέντε χρόνια πριν μην αντέχοντας το καθημερινό βάρος των σαράντα τσιγάρων και των τεσσάρων καφέδων μπροστά από έναν υπολογιστή αποφάσισα να κάνω κάτι. Έκοψα το τσιγάρο και άρχισα την ορεινή ποδηλασία. Η αρχή ήταν δύσκολη αλλά σιγά σιγά άλλαξα τη ζωή μου. Κατάφερα να κάνω πράγματα που ούτε θα φανταζόμουν ποτέ. 'Ελαβα μέρος σε πολλούς αγώνες ορεινής ποδηλασίας αλλά και ποδηλασίας δρόμου γνώρισα ενδιαφέροντες ανθρώπους και πολλά πανέμορφα μέρη της ελλάδας.
Σύμμαχος μου εκτός από την οικογένεια μου το Internet. Με τις αμέτρητες πληροφορίες, τις κοινότητες, τις ιστορίες άλλων ανθρώπων από όλο τον κόσμο που κάποια μέρα αποφάσισαν να ψάξουν τα όρια τους για να ανακαλύψουν ότι τελικά είναι πολύ μεγάλα.

Σήμερα κλείνω πέντε χρόνια από εκείνη την ημέρα και αποφασίζω να επιστρέψω την χάρη. Ξεκινάω το blog με σκοπό να καταγράψω τις σκέψεις μου τις καινούργιες περιπέτειες και εμπειρίες. Και ίσως κάποιος άλλος να ωφεληθεί όπως εγώ...