6 Δεκ 2009

Gothenburg

Το τρέξιμο αρχικά το ξεκίνησα για να έχω ένα τρόπο να αθλούμαι όταν βρίσκομαι σε επαγγελματικό ταξίδι. Και αυτό γιατί μια εβδομάδα στο εξωτερικό με τρία πλήρη γεύματα (και ειδικά το δείπνο) συν την απουσία κάποιας άσκησης ισοδυναμεί με +2 κιλά. Και αν η ζυγαριά δείχνει δύο η αίσθηση είναι συνήθως +5 καθώς συνοδεύεται και από κούραση.

Έτσι άρχισα να τρέχω. Δεν τρέχω πολύ, ούτε για προπόνηση. Απλά για να ξεπιαστώ, και να πάρει λίγο το σώμα μου μπρος. Αυτό που προέκυψε ως πρόσθετο καλό είναι ότι τρέχοντας βλέπεις μια περιοχή πολύ καλύτερα.

Αυτή την εβδομάδα ήμουν στο Gothenburg της Σουηδίας. Είναι η τρίτη φορά που πάω, και αυτή τη φορά δεν έκανα το λάθος να μην πάρω παπούτσια για τρέξιμο. Είναι μια πολύ όμορφη πόλη στο μέγεθος της Θεσσαλονίκης. Έμεινα στη περιοχή Ericsberg. Είναι η περιοχή που έως το 1979 υπήρχαν τα ναυπηγία της πόλης, μετά έκλεισαν και τώρα είναι περιοχή κατοικιών, και μάλιστα ακριβών (μη φανταστείτε τίποτα τρελές τιμές δηλαδή, επίπεδα Θεσσαλονίκης). Στο ξενοδοχείο που έμεινα (είναι και συνεδριακό κέντρο) μέχρι πριν 30 χρόνια κατασκεύαζαν τους κινητήρες των πλοίων. Ακόμα και σήμερα μπορεί κανείς να δεί μέσα στο ξενοδοχείο τη 30τονη γερανογέφυρα. Αυτό που κάνει τρομερή εντύπωση είναι ότι παντού υπέρχει το design σε μια απλή και απέριττη μορφή. Η φιλοσοφία του democratic design που βλέπει κανείς στο ΙΚΕΑ φαίνεται να υπάρχει σε όλη τη χώρα.

Την Τρίτη βγήκα για λίγο τρέξιμο στην παραλία μπροστά από το ξενοδοχείο και προς τα ανατολικά. Η θερμοκρασία ήταν μείον 2 καθώς είχε ξαστεριά και φεγγάρι. Έτρεξα στην προκυμαία περίπου 4 χιλιόμετρα έως το Chalmers University και λίγο ακόμα παρακάτω και μετά γύρισα. Τι να πω; Ότι είναι πανέμορφα κι ας είχε τόσο κρύο; Ότι η αρχιτεκτονική είναι παρούσα παντού; Ότι οι άνθρωποι ότι τους στέρησε η φύση σε ομορφιά το φτιάξαν μόνοι τους. Ότι δεν μπορείς να χαρείς αυτά που βλέπεις, γιατί σε πιάνει κατάθλιψη σκεπτόμενος τις αναλογίες; Εδώ ή θα έχουμε κάποιο απέραντο σκουπιδαριό  και χαβούζα αν η περιοχή δεν είναι ανεπτυγμένη, ή αν έρθει η πολυπόθητη ανάπτυξη δεν θα μπορείς να περπατήσεις από τις καφετέριες τα φαγάδικα και τις μηχανοκίνητες ορδές των νεοελλήνων. Ανάθεμα την κρίση μου.



Ένα άλλο ενδιαφέρον στη Σουηδία είναι ότι δεν έχουν κουρτίνες. Το ίδιο έχω δει και στην Ολλανδία. Τρέχοντας λοιπόν στην προκυμαία δίπλα από σπίτια βλέπεις σκηνές από τη ζωή των ανθρώπων που κάνουν το τρέξιμο να μοιάζει με ταινία. Ένα ζευγάρι που βλέπει τηλεόραση, δυο παιδιά που παίζουν με τον μπαμπά τους, κάποιος ανοίγει ένα κρασί, κάποιος άλλος μαγειρεύει.  Τι άνθρωποι είναι αυτοί που δεν φοβούνται να εκτεθούν; Μάλλον καλύτεροι από μας. Κι αν μου πεί κανείς ότι αυτοκτονούν και έχουν αλκοολισμό κλπ κλπ, θα πώ ας είχαμε εδώ 10 ώρες συνολικά ηλιοφάνεια το μήνα και θα βλέπαμε πόσοι θ' άντεχαν.

Την Πέμπτη δεν είχα πολύ χρόνο κι έτρεξα ένα 45λεπτο στον διάδρομο του ξενοδοχείο. Στη μισή ώρα είχα βαρεθεί. Και δεν βγάζω τα παπούτσια λέω. Ακόμα και στον διάδρομο το ξυπόλυτο τρέξιμο έχει ενδιαφέρον. 



Την Παρασκευή το πρωί είπα να κάνω καμιά ανηφόρα οπότε έτρεξα στα δυτικά και διέσχισα την κρεμαστή γέφυρα. Η μεγάλη γερανογέφυρα του ναυπηγείου έχει διατηρηθεί και είναι το landmark της περιοχής ενώ μια μικρότερη ράμπα καθέλκυσης είναι παρκάκι. Ας μην πω άλλα. Κάθε φορά που έρχομαι από το εξωτερικό με πιάνει κατάθλιψη με την κατάντια μας.

 


View Gothenburg in a larger map

2 σχόλια:

  1. Η ίδια κατάθλιψη με πιάνει και μένα κάθε φορά που γυρνάω.
    Εχω πάει μια φορά στο gothenburg και δύο στη Σουηδία, είναι έτσι ακριβώς όπως τα λές.
    Καλή σου "επιστροφή".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συμφωνώ !!!

    Χωρίς τρέξιμο (έστω και βαρετό διάδρομο) τα +2 κιλά είναι δεδομένα :(

    ΑπάντησηΔιαγραφή