Παρνασσός

Το Τριήμερο που μας πέρασε το πέρασα στον Παρνασσό, (στην Θεσσαλονίκη είναι τριήμερο καθώς η 26η είναι αργία,  γιορτάζει ο Πολιούχος της πόλης Άγιος Δημήτριος).

Οφείλω να ομολογήσω ότι με εξέπληξε η ομορφιά της φύσης στον Εθνικό Δρυμό. Οι μέρες ήταν πολύ βροχερές αλλά αυτό μάλλον προσέθεσε στην ομορφιά του τοπίου. Τα υγρά γεμάτα βρύα βράχια, τα έλατα και η ομίχλη έφτιαχναν ένα σκηνικό καταπληκτικό.

Έτρεξα δύο μέρες από 12 χιλιόμετρα κάθε φορά, και μπορώ να πω πως δεν χόρταινα το θέαμα. Τη πρώτη φορά ξεκίνησα από έναν καλοστρωμένο δασικό και μετά μπήκα σε έναν μικρότερο όπου συνάντησα και την πινακίδα για τον πυρήνα του Εθνικού Δρυμού. Διασταυρώθηκα και με το Ε4, το ακολούθησα αλλά σε ένα λιβάδι βρήκα τόση λάσπη που γύρισα πίσω. Τη δεύτερη φορά ακολούθησα τον ίδιο δασικό και μετά από 6 χιλιόμετρα έφτασα στην δυτική άκρη του βουνού. Ξαφνικά μέσα από το ελατόδασος ξεπρόβαλε μπροστά μου στο βάθος η θάλασσα και μετά από εκατό μέτρα βρέθηκα να ατενίζω από ψηλά την Άμφισσα με τους ελαιώνες, την Ιτέα και τις ακτές στο βάθος, την Γκιώνα απέναντι. Είχε αρχίσει και το ψιλόβροχο αλλά δεν με πείραζε. Για μια στιγμή μου πέρασε από το μυαλό να πάω μέχρι Άμφισσα ή έστω μέχρι το χωριό Ελαιώνας (κατηφόρα ήταν άλλωστε) και να πάρω τηλέφωνο να έρθουν να με πάρουν αλλά είπα άσε καλύτερα...θα με πουν τρελό.

Πραγματικά οι εικόνες που μένουν στο μυαλό μου όταν τρέχω ή περπατάω είναι ανεξίτηλες. Δεν νομίζω ότι μπορείς να αγαπήσεις, να καταλάβεις, να νιώσεις, να δεις έναν τόπο αν δεν τον περπατήσεις, αν δεν τον αγγίξεις με τα πόδια σου αν δεν πιαστείς σε κάποιον βράχο με τα χέρια. Ακόμα και το ποδήλατο μου φαίνεται αρκετά γρήγορο, αρκετά αποκομμένο σε σχέση με το περπάτημα ή το τρέξιμο. Όταν γυρνάω και λέω για τα ωραία μέρη που είδα και μου λένε α.. να μας πας, ξέρω ότι αν τους πάω με το αυτοκίνητο δεν θα δουν ούτε το ένα δέκατο απ' ότι είδα και ένιωσα εγώ και θα απογοητευτούν. Μόνο αν περπατήσεις, αν κουραστείς, αν αφουγκραστείς τους ήχους και νιώσεις τις μυρωδιές, τότε μόνο βλέπεις πραγματικά.

Θα προσπαθήσω να ξαναπάω το καλοκαίρι ή αργά τη άνοιξη. Απ' όσο είδα το Ε4 διασχίζει το βουνό από βορρά προς νότο και ήδη το κομμάτι Αγόριανη-Δελφοί μου έχει μπει στο μυαλό. Τι καλύτερος τρόπος να επισκεφτεί κανείς τους Δελφούς παρά περπατώντας όλο το βουνό, όπως θα έκαναν άλλωστε και τα παλιά χρόνια...