28 Μαρ 2010

Ήρθε η Άνοιξη

για τα καλά...

Σήμερα έτρεξα περίπου 20 χλμ στο βουνό. Η αλήθεια είναι πως μετά τον αγώνα τα πόδια μου ήταν λίγο βαριά. Έτσι αυτή την εβδομάδα αποφάσισα να τα ξεκουράσω.  Την Πέμπτη που ήταν 25η Μαρτίου βγήκα για λίγο ΜΤΒ. Είχα ν' ανέβω στο ΜΤΒ από τον  Χ-Poro. Ακόμα τα νούμερα είχα πάνω. Όπως και να 'χει το cross training κάνει καλό. Ξεκουράζεσαι και σωματικά και ψυχολογικά.

Σήμερα λοιπόν είχα όρεξη κι έκανα 20 χιλιόμετρα. Χαλαρά βέβαια. Δεν θα το' λεγα προπόνηση, περισσότερο βόλτα. Αυτή την εποχή καθώς λόγω χρόνου και επαγγελματικών και άλλων υποχρεώσεων δεν μπορώ να κάνω προπόνηση, έχω και κάτι κιλάκια (7.. ) παραπάνω, αντιμετωπίζω όλο το θέμα πολύ χαλαρά. Μπορώ να πώ όμως ότι μου αρέσει. Δεν έχω το άγχος του χρόνου.  Αν ανέβηκα το ανέβασμα 4 λεπτά γρηγορότερα από την προηγούμενη φορά, αν έκανα τα intervals που πρέπει και τα λοιπά. Το καρδιοσυχνόμετρο το έχω κόψει προ πολλού...

Και έτσι φτάνω στον τίτλο της ανάρτησης. Από τη στιγμή που δεν νοιάζομαι για επιδόσεις κτλ μπορώ και απολαμβάνω περισσότερο τη φύση, που αυτή την εποχή είναι καταπληκτική. Το δάσος έχει γεμίσει ανεμώνες και αγριολούλουδα. Ολόκληρες πλαγιές μωβίζουν από τα δενδρολίβανα και τα στουρέκια. Ξύπνησαν και οι χελώνες πεινασμένες...  Βρήκα μία στο μονοπάτι να τρώει ένα ορνιθόγαλο. Σταμάτησα να τη βγάλω φωτογραφία. Περίμενα να ξεθαρέψει να βγάλει το κεφάλι της. Πάνω που βγήκε χτύπησε το τηλέφωνο... Φτού! Πάλι από την αρχή. Δεν πειράζει, πέντε λεπτά πάνω πέντε κάτω δε βαριέσαι...

Γέμισε το βουνό Ανεμώνες...

Και μια πεινασμένη χελώνα


Αύριο προπόνηση έκπληξη...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου